Hartenkreten

hartenkreet (nr. 3.641):

Een bankje

Zo, eens even rustig zitten
op dat bankje in ’t plantsoen,
kijken of ik voor een ander
die erbij komt iets kan doen.
Wellicht naar veel woorden luist’ren
met een hart dat openstaat
en wat vrede achterlaten
als de ander verdergaat.

Zo, eens even rustig zitten
naast die welgestelde heer.
Zou hij soms wat aanspraak zoeken?
’k Zie hem al de vierde keer.
En de dame die mij aankijkt,
kan ik daar ook wat voor doen
met een woord dat vensters opent
zomaar midden in ’t plantsoen?

Zo, eens even rustig zitten.
Ik heb immers alle tijd
om te kijken wie Gods liefde
naar dat kleine bankje leidt.
Heus, Hij vraagt geen grote dingen.
Je kunt soms al wond'ren doen
door gewoon iets aan te horen
op die bank in het plantsoen.