Van Lauwerzee tot Dollard tou,
Van Drente tot aan 't Wad,
Doar gruit, doar bluit ain wonderlaand
Rondom ain wondre stad.
Ain Pronkjewail in golden raand
Is Grönnen, Stad en Ommelaand;
Ain Pronkjewail in golden raand
Is Stad en Ommelaand!…
Dan neem ik alvast de wijk
De kortste route naar
de bron der A
Ter hoogte van de Drentse Hunzerug
Op goed geluk - ik moet immers nog terug
Van 't lustrumfeest der Light Poëtica
We zijn er bijna, de l'Europe Allée
Puur grootspraak!…
Nu rust hij op een Drentse natuurbegraafplaats
en kan ik blindelings zijn kei vinden. Een mens
krijgt nooit teveel te verwerken, het is allemaal
exact uitgemeten door de godenwereld. Ik weet
dat er dingen zijn, die hij nooit had kunnen
verwerken, maar die helaas ontstonden.…
Liever op een Drentse boerderij in de oerbush. Of bij een
kardinaal in Rome, donderdju!
Natuurlijk had Otto liever zijn leven gegeven.
Hij wist meer, hij betaalde zijn wroeging uit.
De onschuld van Anne brengt schaamte teweeg.
Haar onrechtvaardige dood heeft niet voor niets
een wereldwijde bestseller van haar dagboek gemaakt!…
Geen internet of telefoon, daar in dat Drents chateau.”
“Wij vinden een retraite een garantie voor verveling.
Alsof je zelf bewust in quarantaine bent gegaan.”
“Nee hoor, dat niet” zei ‘t kamerlid. “Ik was op zoek naar heling.
De non-dualiteit zorgt voor een struggle-vrij bestaan.”
“Dat klinkt soebliem”, zei babcia.…
Wandelstof kruipt achter me aan… wolkend
Het bos, zwoele warmte, flikkerend zonlicht
Zoemend geluid, muggen die struiken bevolken
Ver geblaat van Drentse heideschapen met graasplicht
Het pad zandgeel, onregelmatig door stronken
Hoefafdrukken van paarden s’morgens vroeg
Ik struikel, wankel verder… bosgeurdronken
Laat in de middag, zon zakkend…
52 ben ik
en blijf ik
in alle
toonaarden en talen
Wel veelal gekleed
in een bruine coaltrui
voor 't vlekkie en gebrekkie
in m'n nekkie
En een bruine hoed
voor bovenop
m'n baardige aardige snoet
want kleding
verraadt geen leeftijd
doet juist meer
dan je leeftijd goed
Dus
52 blijf ik...…