Alle inzendingen over maarten

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

Voor meer begrip in dezen, en voor de broodnodige sarcastische toets, leze men het snelsonnet van Inge Boulonois van vandaag, met de veelzeggende, omineuze titel "1 maart". _______________________________ FISKAAL GEPLUKT Vandaag is het - schrik niet - 1 maart, De eerste van de lentemaand In 't jaar des Heren MMXXII Nog net geen schrikkeljaar…

Het was het laatste weekend van maart, dus nog maar enkele dagen lente.…

Zomaar een donderdag in maart Het vonnis wordt voltrokken Nog voor de schuld bestaat Misschien is het beter zo Het onvermijdelijke lijden bespaard De aardse vorm ontnomen En de ziel bij de andere engelen geschaard…

Onze vaste snelsonnettendichter op donderdag Axel van der Ende is 1 en 8 maart op vakantie. Wie een snelsonnet voor vandaag inzendt via een reactie, heeft de kans dat dit op de voorpagina geplaatst wordt!…

Een eigen visie, Rutte heeft hem wel Wie zich door IS laten recruteren Ziet hij het liefste daar ook maar creperen Ze hebben zelf gekozen voor de hel Zo denkt hij over nog te vallen lijken Op 18 maart zijn kiezers te bereiken.…

de eerste nieuwe dag van maart juist ja die maart, die zijn staart roert kan winteren en lenteren kan bloesemen en stormen het is nog stil op straat regendruppels op het raam de wind speelt een spelletje van kat en muis met de juist ontwaakte morgen maandag een maart vandaag zou ze jarig zijn ze was geboren in achttien een en negentig…

en dalen in een macabere cadans plots ontwaart hij de man met de zeis en weet meteen waarom hij zijn pijp nooit aan Maarten had moeten geven…

Maart zucht haar wangen zo onbedekt in een gespiegeld gelaat. Sterrenogen staren en mijn woorden dwarrelen tot een sneeuwwit vers.…

We kennen veel partijen uiteraard, een kleine veertig doen er mee in maart, het stembiljet wordt dus wat problematisch. Voor een A4’tje is het veel te lang. U krijgt het in de bus als rol behang.…

Eén maart was het weer complimentendag, Maar schouderklopjes heb ik niet gekregen. De ene na de ander heeft gezwegen, Ondanks mijn ook die dag beschaafd gedrag. Een pluim voor mij kunt u - met wat respijt - In een puntgaaf waarderingscijfer kwijt.…

Ze braken het bos af: boom voor boom gingen ze tegen de grond, de dennen. Zo klein als ik was keek ik plotseling doodgewoon over hen heen. In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

Het leven gaat niet over rozen Zei de 5-jarige zonder blikken of blozen Over tien jaar zal hij weten wat hij zegt Want dan, dan merk je het pas echt…

Meisjes zacht geraakt mocht Jezus, zal Maria geuren hemelsaards sonnetten laten zij over, vloedig de ander die met woorden dichten kunnen. Maar met mij en zij in teugelijke liefde brengt een hoog lied een zanglijk gebaar naar Cleopatra en Caesar, haar vertederende Antonie. Beamen mogen in oude poëzie, geweest is al mijn liefde…

Ik geef op tot niet meer denken de mensen van tevreden leven die niet gedenken de erfenis, erfenis: de aristocratie van het verstand gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten…

Was Mozes niet voldoende tien keer uw wijsheid Uw vurige woorden. Tot het einde, vrije wil die paar regels in elke ontwikkeling gebonden. Niet Uw zoon die stierf omdat ons genot verbonden met zonden. Geen Laatste Profeet verslonden om zijn getrouwen heen. U schreeuwt: ‘mensen leef, omdat Ik uw leven lief heb’ De atheïsten: ‘…

In jou, mijn Rome, oude geuren stijgen op onder mijn voeten tot verlangende tijden. Je kleuren gebonden tegen de horizon omdat nu niet wil doordringen in je rustig ademen. Huizen van warmte gesierd door zon en bomen zoals ik Augustus zie wonen kijkend over de Tiber. In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk…

We sliepen volle nachten brachten kwaad tot leven en stierven in Gods genade flessen wijn vulden gedegen strijd in uren nooit bestaan te ver van morgen, ons evenwicht bedbank open, baden in koppen seks van naakte vrouwen, de fantasie verslaan. Onbekwaam stonden we in te veel van overvloed; de liefde en het kussen dagen vergeten…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver. Bezoek ik alleen gelaten fantasie dat in tempo mijn kamer wil vult beleeft de roem een zoen, ‘Simon: jij weet van niet…

Er danst verdriet in mij vrolijk springend het ritme omdat ook jij er bent. Om over te nemen, op haar rug getikt verlaat zij met een innig buigen de dansvloer. Wij kenden elkaar van eerder, dit bewegen, het schansen in beide oren open. ‘Mijn lief, waak mij morgen sta ook ik op die kater van wij twee.’ Het jassen halen verlaat…

De dagen praten weer vandaag zo lang de stilte vastgehouden in een wedstrijd zwijgzaam is. In mijn buik lag jij te wachten. Languit gestrekt over vragen, zo zij onaangenaam blijven zouden. Door het woud aan twijfels heen bereikte ik het zeggen, mijn lief: ‘de antwoorden heb je al’.…

Alleen zit ik neer, dat kleine randje aan het bed, dat mijn ruimte beeld. Die ene stap nog niet genomen omdat jij slapen kan waar onze dromen steeds weer bewegen de levende fantasie. Orde ons gebroken mijn tijd verplaatst. Verhalen zullen anders klinken maar niet zo Guinnevere en Lancelot. Wij zijn stervenden, ons verleden dicht geen…

Het verleden en de jeugd nu eindelijk afgelegd. De toekomst evenredig bijgesteld. Zal ik dan maar beginnen te leven? Je haalt je een verhaal in je hoofd waarin geloofd wordt, en dat in de tegenwoordige tijd verteld. Ten slotte is het allemaal net echt. Inademen, uitademen, hinderlijk eenvoudig, een autonome zenuwtrek. Dat heb ik toch maar…

tussenstation nu een hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon-…

tussenstation nu een hoeveelheid kou om in over te stappen op Nijmegen schutsluis tussen huis en huis tand op een tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige…

Ver voor de echte buien uit valt hier en daar een dikke zware regendruppel op het droge hete stof dat even tegenstribbelt voor het zich laat overhalen in de vochtige vruchtbare aarde op te gaan…

In dit land is zo veel vochte lucht die angstige gebouwen plat op de grond drukt, zelfs in de stad. Zo weinig ruimte dat bedilzucht de mond vult met dikke tong. Diensten herkauwen een taaie norm van vormgeving en voorschrift alsof een aardbeving elke maandag verstoort. Huizen worden tot woningen omgetekend in broodpudding opgediend na de maaltijd…

Soms ruik ik de geur van een oude stad. Meegevoerd door de wind die zich laag en traag beweegt langs muren deuren ramen en via bewegende gordijnen tot stilstand komt bij de rand van ons bed. Daar liggen wij. Samen. In verdwijnend licht.…

Ga staan bij de voet van de beuk en sla met alle kracht je hoofd tegen het onbevlekte hout. Proef het bloed dat via wenkbrauw wimper wang en lip je mond binnenstroomt. Breng dit offer voor hem die ooit de mensen bouwde en nu boven in hoge bomen woont. Verscholen tussen het groene loof. Misschien. Misschien komt hij…

Ik kan veel ik kan winkelend publiek laten lopen ze zelfs laten marcheren - door stompende muziek in hun buik te programmeren ik kan boodschappen leggen in hun winkelwagentje dat dakloos na sluitingstijd op straat is geparkeerd en ik kan roofvogels uit de stad amuseren met poezemuizen nagemaakt van spelen verfomfaaid - gewapende scholieren hun…