Alle inzendingen over overig

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Openbaar kunstbezit: de brandweermannen trainen in de Seine, in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Ik kan niet sneller leven dan mijn lichaam bij kan houden Fietsen en varen zijn het maximum Een korte trein- of busreis lukt nog wel als ik oplet en meeverander, niet zit te lezen of slapen, anders krijg ik bij aankomst in één klap het overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en…

man poseerde naakt vrouw staarde lang naar het doek ze keek op en zag twee muizenogen van man op de rode bank man en muis ten prooi aan haar penseelstreek hij zag hoe ze naar hem keek hij sloot de oogjes nu waren ze blind voor alle muizenissen en haar scherpe blik…

Schrijvend zit ik stil hem te missen hem stevig en voorzichtig tegen mij aan te drukken hem zich over laten geven aan mijn handen aan het zalige alles hem ook lezend voelen en laten voelen dat we intieme vrienden zijn Woorden zijn niets als ze niet raken Een aanraking is niets geen intimiteit zonder gedachte Gedachten zijn kanalen…

Zoveel levens heb ik geleefd verwoven met wat ik deed en zei tegen de mensen die ik aan kon raken Ik heb mannen gekust zonder hen te kussen ik ben in de steek gelaten verraden en geslagen alsof het echt was en in mijn fantasie sliep ik met vrienden die ik af en toe even omarmde Mijn leven is meer ik ben meer inleving dan bloed en…

Het dekbed terugslaan, ontsnappen uit de hitte van de droom en het gevoel weg laten zakken dat ervan over is Verliggen, tot rust komen en dagdromen over betere tijden In bed is alles een droom mijn leven een droom mijn bewustzijn een dromenvanger Er huizen schimmen in de knopen van het spinsel met onverteerde resten hier en daar Ergens…

Ik weet wel dat ik het ben die vrouw die ik niet ken dat vriendelijke maar vreemde gezicht dat ook op foto's staat met een brede mond, met plooien kraaienpoten en hoge slapen die niet kloppen, niet met mij niet met mijn handen die lustig het leven betasten Alleen de ogen van anderen zijn gewend aan het masker dat ik niet af kan zetten…

Het lied, dat meisje, raakt mij keer op keer, al wil ik niet vaak aan haar denken Dat meisje zonder haarkam zonder jurk, alleen nog cijfers op haar hand en Antonis die andermans last draagt Voor wie draag ik de last van hun leven, waarom is hun leven ook het mijne? Het moet wel voor jou zijn buurman, voor jou, vluchteling voor meisjes…

wat ik opgeslagen heb verkreukeld verdrongen onvindbaar gezonken naar de bodem van mijn bestaan het raakt de sterren niet geen storm blaast de beetjes weg over land en water naar een onbeschreven plek…

Je lachte, even maar, waarop ik dacht: misschien wil jij wel meer, dit praatje liever overslaan zo vragend keek je om, dat heb ik wel gezien moet ik dan jouw verleidelijke blik weerstaan? ....Als jij wel wilt met mij ....wil ik het dan met jou? ....Als jij het wilt met mij ....wil ik het dan met jou? Hoe anders denk ik tegenwoordig…

Kim is logeren heel het huis is van mij mijn stilte mijn muziek ik kan springen wat ik wil heel het bed is van mij mijn huid mijn verlangen naar omgewoeld goed heel de spiegel is van mij mijn ogen mijn handen de parels glanzen in mijn hoven mijn vacht in mijn ogen mijn handen Kim is logeren Voor het eerst zie ik mijn moeder naakt…

Morgen kom jij weer terug, of later, of nooit -- nooit verlaat je mij.…

Onze band vervaagd tot wat woorden geladen met gevoel om een hartvol roest Schitterende herinneringen De kleur van jouw ogen Die eerste keer, verdwaald in elkaar, samen de weg aan het vinden Alles waar jij goed in bent dat je toch los moet laten Cadeaus zonder pretentie hand in hand gegeven voor het hotel, in vallend blad…

Het wassende water is onstuitbaar hoe vaak het ook breekt in brede golven op het strandje De zon staat een half uur boven de horizon, hand in hand lopen we in waaiende kleren onze vrije avond in Mijn haren dansen In de boot aan het eind van de steiger kussen we als tieners, het water klotst en de hemel kleurt oranje Ik zie met eigen…

toen ik de dag zocht om de duisternis te vergeten liep jij terug naar de nacht de vogel op de tak had meer van ons gezien het dralende licht besloot dat het tijd was…

De oude bibliotheek: vol bewaarde boeken hardgekafte beschrijvingen van de wereld, zo vanzelfsprekend als ze ooit was, plank na plank eeuwen en dagen, de tijden zijn veranderd, de mensen niet Ik beleef hun lotgevallen, ik droom ervan, en des te meer reikt mijn hongerige lichaam naar buiten, om oog om oog…

Vroeger moest ik wennen aan mezelf, wie ik was op filmpjes van mijn moeder nu aan jouw stem, aan jou levensecht lachend alsof je in de andere kamer bent terug uit het verhaal waarin ik achterbleef Het is zo voorgoed voorbij ook als jij samen met mij terug zou horen en zien hoe het was en evenmin zou begrijpen dat jij daar toen…

veel ligt verborgen onder het puin en onder het zand in versteende beelden onpeilbaar diep in de stille oceaan zoveel verborgen in stilte in woorden in hart en ziel zoveel onuitsprekelijk verborgen in jou in mij…

Vertrouwd waren de winden die me in hun wijde wereld vormden mijn takken naar dezelfde kant reikend over de rand wijkend voor de druk, fier in mijn eigen stand IJzerwater heeft me gehard en het patroon van mijn leven vastgelegd in de botten en in de aders van mijn scheve balans Ik maak elastische sprongen die mijn broosheid breken…

Wakker schrikkend duw ik zacht jouw snurken om, gerustgesteld zak ik terug in moeheid, dromend in te halen waar ik niet aan toekom in mijn halve dagen van het kleine zorgen voor Missy, jou en mij Soms moet ik je blijven kussen moet ik je nat huilen om meer tijd, meer te doen, groter te leven met minder slaap, ik heb zoveel te geven…

Iedereen weet het wel van het dagelijkse nieuws de plaatsen en tijden zijn soms verkeerd, ineens leven er mensen niet meer en wij vergeten dat weer, zo broos zijn onze gevoelens en gedachten ook waar wij niet onder willen lijden en gebukt gaan Liever houden we groot dat we veilig zijn, tweemaal daags zien we naast de schermen het…

Kijk, zie je dat ik het ben? Let niet op de klaprozen let niet op mijn huid, mijn hoofd zonder haar, okee, de oorringen mag je zien, ze knipogen naar het begeerlijke goud dat jij alleen opgebonden kent strak boven onversierde oren Het wapperde alleen thuis Ik heb lippenstift geprobeerd en werd onoverwinnelijk een robotvrouw vol energie…

Ik kijk toe, doe een greep uit de feiten, herschik de buit tot lichaamseigen en de wereld constructies van fragmenten werkelijkheid en mijzelf, de waarheid van mijn bestaan, mijn wie ik ben: turbulente wolken in mijn slaap en roekeloze piloten van medicinale stofjes die met mij spelen me heen en weer gooien door de hel die ze kneden…

Regendagen vermodderen mijn tuin, de goudwortel rot mijn wensput loopt over ik kan niet meer naar de stad, slappe wegen dat schiet niet op, niemand wil daarvoor betalen, de wereld staat stil mijn zoontje slaapwandelt op de tast om mij heen, koe en kalf kijken mij fronsend aan, zuchten dampen gedempt door de fijne druppels regentranen…

Leg aan bij de boomgaard waad door zacht gras en goudgele appels naar de vijver middenin dampend in de avond Betreed het ronde bekken glijd het warme water in en zwem over de bodem van je oerappelwijze weten naar de trappen van de toren Lees vanaf de omloop de wind, de wel de stroom van de tijd, hun rimpelingen hun dieptes en de nevelschimmen…

Onverstoorbaar in de zon staat de berg te zijn, te zijn Wolken ontvangen, en hagel, sneeuw hun bruisende en kolkende vertrek aan zijn voeten, de kinderdrukte en de puberherrie van water dat zich warm speelt in een ingebed avontuur En op de berg sta ik te zijn, te zijn De zon ontvangen, ervaringen en nachtgedachten, oud worden…