Alle inzendingen over de Hallen

Een slapende wind gunt het meer nog even de rust. Zomer en herfst gaan hand in hand. Rimpelloos licht weerspiegelt een schilderachtige land. Aan de oever lonkt een boomstronk haast welbewust. De tijd zwijgt. Ik heb het begrepen...…

Gun me een glimlach met zo'n glinstering in je ogen, dat maakt mijn dag Gun me een glimlach van oor tot oor met de tanden bloot ik wou dat ik het vaker zag Gun me een glimlach onbezwaard vanuit het hart, daarvoor heb ik ontzag Gun me die glimlach en je krijgt hem terug waar dan ook, de hele dag…

vandaag, 22:15 Op de stationsklok tikken de seconden langzaam weg Treinen rijden af en aan Verscholen snellen passanten gehaast langszij Ruitenwissers schuiven de voorruit schoon, voor even Ik denk aan jou, aan dadelijk Kijk naar de stationsklok, het glas traant Ik wil naar huis…

De kilometers schrijden meter voor meter Knarsetandend vloeit er bloed door de kolkende aderen van het stramme lijf. Spieren verkrampen, trainingen verdampen Stap na stap verzuurt het zoet. Te hard gestart, het noodlot getart Het is maar een hobby, godzijdank……

Toen de wesp stak werkten de mieren hard door, liepen, als altijd, gewoon af en aan, over hun spoor. Zij dachten niet Ach, arme zielenpiet Nee, zij hebben geen oog voor pijn en verdriet. Daar lagen bergen werk! Er is geen tijd! Is er dan niemand die dat ziet?…

geboren zo klein, zo kwetsbaar, zo fijn, ik zie wat van mezelf, maar ook dat jou, een mensje van ons samen, dat is precies wat ik wou. Slaap zacht, Lief mensje, Slaap zacht. Ssssh…

Van…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf! We dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons dat verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen als een huisje, een boompje, beestje en kinderen, wel vijf we dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons verhinderen wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm dan moeten wij laveren, in een wereld vol…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, alleen onderweg na een donk're nacht. Ik wou dat het weer zomers was en dat jij dan naar mij lacht.…

Die mens die probeert in te schatten wat het allemaal betekent, voor jou Die met je lacht, met je huilt met je eet en drinkt soms jou ook z'n schouder leent Zo’n mens die je z'n zakdoek geeft als je met tranen leeft Zo’n mens die bij jou schuilt als het regent, je accepteert voor wie je bent en jouw talent ook zo…

Zijn dikke stam grijpt weelderig in de lucht, hij is stevig geworteld voor storm beducht In het minnespel van de jaargetijden wordt hij ieder jaar telkens weer vorstelijk gekroond Dan gedijen zijn bladeren groen als gras, als door moedernatuur beloond En in het najaar verkleurt zijn kroon als een lopend vuur, maar dat…

Rozenrood, de lippen bloot ik brand van verlangen Rode wijn bij maneschijn Ik ben van jou bevangen. Hartstochtelijk klopt mijn hart jij hebt mij gevangen Ik voel me vrij mijn lief en ik blijf naar jou verlangen…

Ze…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, van een forens die in de file wacht. Van klagende ruitenwissers die spreken van tranend glas onderweg, ik wou dat het weer zomers was.…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt schimmig van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, zwart als de nacht, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht. Mijn hardloopschoenen staren mij aan, haast smekend,…

Ik vond laatst wat losse scherven van de oude tijd zij liggen her en der in mijn herinneringen verspreid. Die vaas van toen was nauwelijks nog te repareren de randjes waren te scherp, dat zou teveel bezeren. Sommigen spreken van scherven brengen geluk. Anderen denken dat wat kapot is, is vooral toch stuk Bij pech snijdt zo'n scherf je zelfs…

Zij denken slechts van zwart op wit, tellen hun muntstukken netjes in het gelid. Maar het gevoel, Ik schreeuw, wat je voelt! bij de kleur van een ander licht. Dat gaat over jou over mij, over ons over de identiteit van ons eigen gedicht. Dan spreek je niet van geld, bezuinigingen…

Z…

Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf! We dachten met de wind in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in…

Het is jammer, het is de tijd het is niet anders het was als een thuis Wat over blijft is slechts de kou. En ik dan? Ik moet ook verder onthand, alleen, in de steek gelaten door jou. Het is jammer, echt jammer.…

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd, de bolide brult wanneer zij rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Opzij, opzij! Zij moet er door met de Iphone tegen haar oor. Opzij, opzij! Sorry madame, U vindt bij mij geen enkel gehoor. Tuuuuttuttutut…

Als een pijl in formatie vliegen zij, in alle openheid, hun tijd vooruit. Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels rood, oranje, geel en groen. Vervloeien blauw en indigo tot sprekend violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is, dat alles, in zijn verband. Het is, wij zijn…

G…

En wij trainden, op tijd en afstand, door weer en wind, met de klok in de hand. En wij droomden van gouden prijzen op de baan, in het bos, op de weg, van het kampioenschap van het land. En wij volgden trouw ons schema op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed…

Kom Op tijd. maak tijd, geef het tijd, neem de tijd, alle tijd, altijd.…

En toen braakte hij plots alles uit, nam de benen, smeet met de deur vloekte tierend Gewraakte woorden kropen onder zijn huid. De muren trilden, schalden echo’s van dit naargeestige geluid. Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

Spieren raken opgebrand in kortademigheid beginnen te trekken, kunnen zich nauwelijks nog strekken en protesteren streng tegen deze ongelijke strijd met de oneindigheid. Het zijn kilometers als splijtstof van lichaam van geest. Vergeet dan toch de pijn, deze bakoven, van die man met de hamer aan het einde van het latijn Vergeet…

Aa…