Zo van die dingen
Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen
van een huisje, een boompje, beestje en van kinderen, wel vijf!
We dachten met de wind in de zeilen, niets kon ons dat verhinderen
wij zagen een toekomst in de blauwe lucht vol mooie herinneringen
Maar een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook in een storm
dan moeten wij laveren, in een wereld vol wildstromend water,
van slagregens deinend op de golfslag alle zeilen bijzetten voor later
de zon schijnt niet altijd en de weergoden zijn niet altijd in hun beste vorm.
In de thuishaven vind ik rust, kabbelend op het water, daar
weerspiegelt het schip met ons, onder een strakblauwe lucht
en die wereld daar omheen kijkt slechts als een kleurrijk theater
We vangen de wind in ons zeil en de kinderen die ons omringen.
Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen.
Geplaatst in de categorie: liefde