Alle inzendingen over ex-liefde

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds een gewogen prijs in frêle draden gesponnen door de gevoelsspin verleid, raak ik de samenvatting van een droom langzaam kwijt, een ingekorte zaligheid, waar ik de behoefte van wederkerigheid in herken, anderzijds als het handvat alsnog breekt, het genot in werkelijkheid verbleekt,…

Nadat ze mij had gedefenestreerd schonk ze me zeven zieke schapen. Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd tot eter van uien en rapen. Ik werd aldus door het raam gegooid, wat een wonderlijk privilege. Mijn lusten heb ik weer opgeplooid toch bleef je me meer dan genegen. Na zeven jaar leven in een dorre woestijn kwam ik je tegen vol van…

Wat veerkracht kan zijn is als voorbeeld omgaan met innerlijke pijn. Pijn als in verdriet dat soms op gevoel zijn doel niet ziet. Eraan voorbij schiet. Doch met daadkracht en vertrouwen vind het zijn weg om weer te kunnen bouwen. Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht. Een toekomst die naar je lacht en je…

Vandaag is alles anders. Vandaag is vandaag en echt niets anders. Vandaag leef ik met een glazige blik. Dromend over wat morgen brengen gaat. Vandaag is de dag die alle dagen anders zal maken. Vandaag zie ik een stralende zon en voel ik weer warmte. Vandaag is de dag dat ik mezelf terug gevonden heb. Door vandaag is alles anders.…

het zonnetje verrast koude lippen die niet zouden kunnen krullen ongehuilde tranen knipogen als sterren in opkomend groen vers is de wond niet doch schuurt zij nog net als gisteren tot aan de dag dat jij haar mij toebedeelde steevast stelp ik haar opdat zij niet teveel ruimte in zal nemen in mijn hart vooral niet op zo'n dag als vandaag…

Hij is al weer lang van haar af. Moet ooit dus haar hebben beklommen. Soms zal het gestormd hebben, daar, maar soms was het weergaloos helder. Soms lag het daar heerlijk, dat moet wel. Soms ook wel niet. Nu is hij dan dus van haar af. Gedaald eerst, gerold, toen gevallen. Het dal in. Niet eens geprobeerd zich vast te grijpen aan takken…

Verstoken van de zon, die mij weleer verlichtte, En die wel eertijds placht vreugde in mijn ziel te stichten, Leef ik nu vol verdriet: Wat; leef ik? Neen, ‘k leef niet, Mits dat ik dagelijks voor duizend doôn moet zwichten. Ik leef dan niet: ‘k doe al: wel hoe zou ik niet leven? Ik voel te zeer d’ellende waardoor ik word gedreven En d’eindeloze…

Uiteindelijk, daar sta je Woorden niet genoeg Want ik weet je gaat daar ga je En je weet dat je me zag Je warmte, het was de nacht Kreeg me niet, je gaf En nu- ik heb je lief, Ik zie jou meer dan ooit Straal je warmte, verlangen En het opent niet, Het dooit Je werd eerst lauw nu ben je kou En ik zocht niet naar de ware maar…

Dropje ik drop je je bent gewoon veel te zout ik wil nu echt zoet…

Ik reed reeds een tijdje paraplu en toch smaakte ik je tranen: ze waren zout en zilt maar niets hielp of lenigde de pijn van een verbrakte verhouding die ik, domoor en domoog, verbrak. Geheugen, vertel me van vroeger: hoe het was en hoe het geweest is; een donker, eng en leeg gat is het nu.…

Het gaat om jou, het gaat je niet aan Het gaat maar ik haat het Ik ga naar jou, maar raak er niet Ik hou van jou, maar hou je niet Jij op de vlucht, ik voor jou lucht Een liefdesklucht … haha en zucht…

Afscheid herkent zich in de kleine dood na elk moment van minnekozen lijkt zicht te hechten aan de schaduw van verloren tijd, als die zou bestaan decennia las ik elke verwondering in spiegelschrift, onomwonden, deels vermomd door onvolkomenheid gesmoord in eigen twijfel maakt het subjectief, gegrift in hersencellen, een weg…

Onder het zonnezeil, verrukt door de wind, Zit ik gelukkig. ’t Noodlot is nukkig, Maar er blijft niets meer dat me aan ’t leven bindt. De vrouwen, vroeger voor eeuwig bemind, Liet ik gelukkig Vroegtijdig achter zonder kind. Ik heb genoeg aan de natuur, Altijd grootmoedig, En aan de stille of stormende oceaan, Eindloos voorspoedig. Een vluchtig…

Hij heeft mijn leren koffers ingepikt. Ik zag hem gaan en dacht: laat hem. Als hij maar voorgoed verdwijnt. Nu ben ik mijn koffers kwijt, hun sterke geur en lege heiligheid zodra ik op mijn kamer pakken ging. Hij heerst door hun afwezigheid. ---------------------------- uit: 'Plejaden', 1992.…

Ik schrijf om te vergeten Ik schrijf niet om te vergeten Ik schrijf om niet te vergeten Ik schrijf niet om niet te vergeten Ik vergeet en ik schrijf Ik schrijf en ik vergeet En ik … ik … ik … Ach, laat maar … Vergeet het, probeer het niet te begrijpen Ik schrijf je wel, … als ik het niet vergeet!…

Met horens voor schut gezet ontwaakte het beest in mij. Als een stier loop ik storm, bedaar ik maar herinneringen prikkelen me en haken zich vast: dat rode doek danst uitdagend! Kop noch staart krijg ik nog aan mezelf.…

Ze komt niet, ze gaat niet. Overal en nergens. De vrouw waar ik van hou. Ze geeft mij haar lichaam als ik haar hart wil. Ze geeft mij haar hart als ik haar lichaam begeer. Ze wil wat ze niet kan krijgen en schenkt wat niet van haar verwacht wordt. Ze is simpel als de vrede als ze met mij is. Als ze vertrekt wordt ze moeilijk als de…

Het regende in de avond, zacht en tergend. Overgebleven bloesems bezwijmden. Wij gingen samen, verlangens verbergend Nog niet beleden, niet meer geheim, Los van elkander, toch gedurig Toenaadring zoekend - uit de wijde Onzekerheid ontstond geen vurige Plotslinge ontroering die ons bevrijdde; Ingenomen bij 't gaan in de nevel Door…

Ik mis het praten Gewoon even met jou Heb dit los moeten laten Voor die andere vrouw Die jou weer gelukkig doet zijn En voor jou de zon laat schijnen Ik vind dit voor jou erg fijn Ik hoop voor jou dat dit niet meer zal verdwijnen Zij moet beseffen Een eerlijk iemand zoals jou Zal ze niet zo gauw meer treffen Die vindt ze niet meer…

Die me naar school bracht onder de kastanjebomen, die me nog als laatste bloedstollend kon vertellen over Duitsers en onder kleren gesmokkelde boter. Die me steevast redde als de wereld te groot werd. Haar nu, ondanks het late uur, nog even bellen en zeggen dat het me spijt. Dat ik er had moeten zijn die nacht toen ze voorgoed…

Liefde is een platitude en daarom ook zo mooi. Jij, jij was veel meer dan dat zodat ik van meer naar minder kon. Jij was zo jij dat je werd mij, aan mij was het genot om in je op te gaan, geluk zo groot dat ik steeds minder hoefde te bestaan. Wat meer dan liefde is en minder dan de dood is de warme dood waar ik niet bang voor ben, dat is het…

Zilveren zeemeeuwen vlogen vluchtig door de naakte nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam uit in stilte alsof je even dichtbij me was in de luwte van mijn liefdeshart en je vloekte niet in het donker ademde jij gooide jij mijn gebroken hart opgenomen in het grote geheel in gedachten weer terug in zee.…

Zij zongen te samen duetten In 't naderend schemeruur, Zij, grilligste der brunetten, Hij, vol van poëtisch vuur. Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’; Zij zongen van liefde's verdriet, Van liefde's vreugden en weelden, Zij zongen ook Fauré's lied: ‘Saluez! c'est l'amour qui passe! Saluez, saluez! c'est l'amour!’…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Vreemd pizzicato van verre gitaren, Hoorden we buiten reeds de vogels zingen - De zon kwam door de kieren van de zware Gordijnen in de stille kamer dringen. Maar ons gezicht en alle dingen hingen Nog in 't vermoeide licht der kandelaren - En tussen ons, als grote spoken, gingen Waanzin van woorden, wanhoop van gebaren. Dit was het…

Het was zo’n eenzaam donkere nacht waarin sterren weigerden te schijnen Zo’n nacht, waarbij het noodlot lacht en waarin je ’t liefste zou verdwijnen Het was zo’n verlaten donkere nacht waarin mijn ogen urenlang schreiden Zo’n nacht waarop je ultieme kracht samen met jou de dood in wil glijden Het was zo’n naargeestig kille nacht waarin…

Ik beschrijf je nog eens van top tot teen maar niet vandaag vandaag is droefenis vandaag is een hoogmis zonder bezoekers vandaag is alles mis de koffie, het cognacje dat smaakt als slappe thee nee vandaag valt niet mee daarom geen geschrift voor jou nee.…

En weer gaat een geliefde een geliefde verlaten weer laat de een de ander of omgekeerd alleen Spat wat twee eens waren in niet te lijmen scherven uiteen Weer heeft de liefdesbloem haar werk gedaan Mensen bedwelmd met haar geur te veel verblind met een roze wolk omkleed Echter steeds fletser werd haar grandeur het roze wat steeds verder afgleed…

jij hebt mij verloren, er is geen weg meer terug, ik wil niet meer bij jou horen, dus vergeet mij maar vlug, leef je eigen leven, zo zou het moeten zijn, maar jij blijft je energie weggeven, aan verkeerde dingen en dat doet pijn, hoe kun jij zeggen, ik hou zo van jou, hoe wil jij jezelf uitleggen, ik ben mijzelf eeuwig trouw, jouw…

De man van vroeger bewoont je leven. Hij zit op de bank, nodigt bezoek uit, becommentarieert het uitzicht. Zonder te aarzelen schenkt hij in, laat het zich smaken, voert het woord. Het einde van de wereld is nabij, niemand kent nog goede manieren. Net als je vraagt of het tijd wordt, begint een wedstrijd op tv. De man van vroeger vraagt…