Alle inzendingen over kinderen

Kleine, kleine stouterik, zoudt ge moeder tergen? Wacht ik zal hem roepen, ik, uit de zwarte bergen. Grijp, grap, grimmeland, zonder lip of zonder tand, Grijp, grap, grauw! de bietebauw! Hoor hem, met zijn berenkop, op de deuren bonzen. Krak! Hij kruipt de zolder op, oei, oei, oei, de onze! Grijp, grap, grimmeland, zonder lip of zonder…

Soms denkt men dat de wereld van de kinderen nauw omlijnd is, niet verder reikt dan de horizon van de dagelijkse hemel. Maar die wereld is even ruim en wijd als die der volwassenen: een afstand voor het kind is niet gelijk aan de onze. Mijlen zijn nog ongeteld. Een zeilboot door kleine hand van de oever geduwd, reikhalst naar de overzij van…

Herfst, muisjes komen er aan Zo vond ik in de garage een aangevreten banaan Ach lieve muisjes Ik gun het u best maar zet toch een valletje voor het gevalletje dat u zich tegoed doet aan de rest M'n kleindochtertje zag het en vroeg: Opa, wat doe je nu? “Ik probeer de muis te vangen die óns eten heeft als menu En als ik hem gevangen…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

ja, dans maar door door de straten naar het vuurwerk op eeltloze voetjes van roze hoop je appt, dus je leeft je accu is nog boordevol geef een - Like - aan het leven, voordat je het niet meer terug kan vinden je hebt zoveel tijd te verspillen aan lange omwegen, en er is geen haast bij en dan gaan we alles anders doen als het op jou…

Gehurkt, hun oren dubbel tegen het glas, spelen ze wie het langste onderblijft in de Nantische brandewijn. Die steken om het hart! Geen moeder rijgt zo'n naad. Ondergedoken in hun jeugd dromen ze over knikkers lucht. Een nauwelijks zichtbare lijn verbindt hen met de stop. Hun dood hangt aan een zijden draad. -----------------…

Wie roept daar voor Moe's kamertje: Doe open, doe open? Wie klopt daar met zijn hamertje: Doe open nu de deur? Ik weet het al! ... Wie is het dan? ... Dat's onze kleine Janneman Die niet meer slapen kan, Die met zijn dikke vuistjes tromt En om een morgenzoentje komt. ---------------------------------- Kindergedichten (1914)…

Bij oma en opa Grootouders bezig zien met hun kleinkinderen kan me stiekem ontroeren. Onze Belgische kust is een uitgelezen plek om de familiebanden te observeren tussen kleuters en hun oma en opa. Die hebben de sleutel van een gerieflijk appartementje. De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet door ma en pa. Ha ja, zij kunnen geen weken…

‘Hastû noch berneklean,’ frege se. ‘Nee, gelokkich net. Us bern binne al grut.’ Wat sucht ik dat faak. Suchten fan ferlichting, suchten fan spyt, lyts wienen se lang lyn. At harren hert kloppe tsjin myn wang oan myn liif, rûn alle soarch út my wei, gjin gewicht, nearne ferweecht mar yts. Hjir yn Moarre is allinne mar stiltme en kâlde lucht…

Goedemorgen mijn kind, wat gaat het gezwind nu de maanden weer mild en rondborstig zijn zo zoet en zonder zorgen, zo zinnelijk als zomerwijn. En als we dan een keertje praten… -op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij- dan tracht ik me steeds te verlaten op wat je zegt, wanneer je zwijgt. Probeer de mensen toch niet…

thuisgevers en thuismakers vinden het fijn er te zijn om anderen te versterken eenvoudig en ook gewoon door hen als mens te zien te betrekken en erkennen in voortdurende vindtocht van onmacht naar kracht door met een groot hart steeds praktisch te doen wat werelden openen laat om naar en met elkaar…

Achter een succesvolle man, staat een lief jongetje, dat gehoord wil worden. Achter menig sterke vrouw, staat een meisje dat huilt. Sterke vrouwen en grote mannen, beseffen samen, éénsgezind, waarom onbegrepen kinderen, alleen geen liefde vinden. Weten, dat zonder de contrasten, van donkerzwart en stralend wit, liefde niet verschijnen…

Heel wat aso’s zien een kind als last dat hun leven onderplast Ontbijt van chips en smarties in een lucht van bier en wiet Gillen, vechten, altijd problemen Dat kind kent ouderliefde niet Dump ‘t bij de jeugdzorg op kosten van de staat Ga door met liederlijk leven tot je vroeg seniel deez´ aard verlaat Met voortplanting van ellende…

Dat was niets meer dan een even-wuiven van kleine handjes, zo blank als duiven, in ‘t avondver: niets meer dan plotseling, het opgeflonker van eêlgesteente, in het wordend donker gelijk een ster; niets meer dan ‘t kraken van kleine voeten op ‘t wegegrint, en, om mij te groeten een licht gegil… - En toch voldoende, om hoe vele dagen,…

's Nachts woon ik zelden waar mijn bed staat. Het licht uit reis ik af langs straten vol van kinderkamers. Mijn moeder wacht nog altijd aan een doorgangsweg, mijn vader in de boerderij. Mijn baas krijgt een bureau in het poppenhuis. Later ontmoet ik minnaars in een hut onder de tafel. Wij spelen tot het donker wordt, dan sta ik op uit een slaapzak…

Wat blijft er van mij over, wanneer ik hier voltooi? Wanneer ik uitgeschreven ben. Wanneer we uitgezongen zijn. Nadat we gedaan hebben, wat gedaan moest worden. Nadat toeval bedoeling werd. Nadat we zinloosheid, zinvol maakten. Zinnelijk vaak. Een verhaal. Gedichten. Liederen.. Spelend. Muziek. Spel. Wanneer ik weer kind word, die…

Gebaseerd op een gedicht van Gurien Kwantes die er niet meer is! Kijkend naar het nest in de waterplas, waar voorheen nog eieren lagen zie ik moeder en kindjes door het water waden, ze zijn het nest uit, spartelen met moeder mee! Denkend aan het uitvliegen van kinderen, gebeurde bijna hetzelfde met dat verschil dat er geen water bij te pas…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

ze komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar ’t spel van deze morgen, een meisje met de blije verwachting, nog in de ziel van een engel geborgen, vol van licht en natuurlijke achting ik zou haar willen troosten wanneer een dag haar zal bezeren of een schaduw voorbij schuift ja, ik zou trachten haar te beschermen als de nacht een lach verdrijft…

Mensen dromen ervan hoe onmogelijk het ook is. Onze jeugd gaat onherroepelijk voorbij. De klokt tikt gewoon verder zonder zich af te vragen wat is tijd. Op een zomeravond praat je daarover weleens met leeftijdsgenoten. Als kind vond ik mensen van zestig stokoud zegt iemand van zestig. Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje…

Steeds zien uit een kindergezichtje Twee droevige ogen mij aan, Heel stil en geduldig. Ze vragen, Een vraag, die ik niet kan verstaan. Waarom, o kinderogen! Waarom uit dat bleke gezicht, Dat bleek en onschuldig gezichtje, Die blik op mij gericht? Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in…

Mijn zoon spant bogen samen met mijn vader. Zij lijken sprekend op grote mensen die gemeen- zaam aan het werk terloops wijsheden verkondigen. Terwijl mecano-onderdelen tot een brug worden gesmeed legt vader uit dat sommigen na honderd jaar de over- kant bereiken. Zijn wij sommig? leidt het kind hem af. Vader geeft geen antwoord maar…

Het mooiste emotioneel moment in mijn leven Mijn dochter was 12 en had haar eerste rijmgedicht geschreven Ik had het niet verwacht of gedacht Ik had haar daarvoor niet in staat geacht Het was prachtig en met fantasie en realiteit doorweven Ik had haar toch een stukje van mij meegegeven Voor een moeder zijn heel kleine dingen net als…

Het is een harde tijd voor die jonge mensen. Wij kunnen hen alleen maar het beste wensen dat ze van de drugs blijven is een must maar als ouder ben je uitgeblust Honderden, duizenden keren, heb je hun hand vastgehouden Je wilde het kleine kind zoals het was…. behouden. Het groeide uit tot een mens met een eigen wil zo moet het eigenlijk…

Er was mijn broer die onverwacht thuiskwam en me betrapte bij het rondsnuffelen in zijn kamer. Hij hield me gevangen. Ik moest bij hem blijven totdat onze moeder thuiskwam zodat hij haar kon bewijzen dat ik op zijn kamer was geweest. Ik lag ontvoerd te zijn op het bed terwijl hij aan zijn bureau zijn repetitie leerde. Ik vond het stiekem erg gezellig…

Daar ging eens een ventje al over de straat, En hij droeg op zijn borst een ruiker. Hij had er een hoedje van chocolaad, En zijn haar was gespoten suiker. En zijn wangen die waren van appelmoes, Zijn lippen morellen, zijn neus een soes, Elke tand een pepermuntje, Zijn ogen sucaden, in ijs gevat. O! wat een aardig ventje was dat, O!…

Papa en mama komen stommelend thuis, nu – kan ik gaan slapen.…

Ik zie je rennen op het plein Zonder angst pak jij je fiets Ik ben geweest waar jij nu staat Al die jaren lijken niets Ik zie je ogen naar mij kijken Pap, ik kan de wereld aan Hij droomt van mij alleen, zijn papa Ik droom hem altijd in die waan Alles lijkt nu nog zo vredig Zonder angsten en verdriet Totdat het leven ook gaat nemen Blijf…

Hij is altijd een onvervalste ochtendmens geweest. Hij was zelfs al een ochtendbaby en peuter. Klaar om zijn melktandjes in een boterham met choco de nieuwe dag in te zetten. Zijn interne wekker staat al van kindsbeen af op scherp en op vroeg. Dat is zo zijn hele leven gebleven. Tijdens de examens ging hij vroeg slapen om weer om drie…

als het leven heeft besloten jou het geluk en zegen van kinderen te geven is jouw opdracht ze te begeleiden niet naar wie jij bent te willen kneden besef een kind heb je immers slechts te leen het zal de stroom gaan volgen die hen leidt – wie weet waarheen het leven stroomt naar nieuwe omstandigheden biedt mogelijkheden waar…