Alle inzendingen over humor

In de Chatzensee spartelen een paar roze mannen, knorrend van genoegen strekken ze hun krulstaartjes uit. Op de oever, bedekt met modder en notenolie, wentelen zich twee Heidi’s vol verlangen naar de zon. Plotseling duiken de mannen de groene diepte in, een mandarijneend en een kwartel achterlatend. Met geloken ogen baden de vrouwen in het licht…

In de hemel staat een pruimenboom in eeuwigheid te bloeien vol van zoete paarse vruchten hangend in het hemelnat voor al diegenen die de spot er dreven met Zijn eeuwig leven en de grap konden waarderen die zij waren - van Zijn hand Alleen voor doodgewaande geesten die hoogmoedig zich vervreemdden van Zijn hand waarmee Hij zelf ooit de lach…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

1. In de polder hoor je veel holderdebolder, waarbij je haast vergeet dat het slechts de kat is op zolder. 2. De krokodil huilde tranen met tuiten en kwam niet tot bedaren, maar iedereen bleef denken dat het krokodillentranen waren. 3. Vandaag was de leugen langzaam als de klok van Arnemuiden want de waarheid had vakantie en…

Meester Mollenman vibreerde als hij ons kon dirigeren en zijn Morgenstimmung in een lied gezamenlijk kon eren en dus zwaaide ik beleefd mijn beide stokjes zeer doorleefd hoog in de lucht - steeds met een flair alsof het mij maar iets kon schelen maar hij zag dat ik alsof deed en ik nooit een noot zou spelen En ik ademde maar stikte zag…

ooit was ik belangrijk maar mijn rug is versleten en mijn armen ontveld mijn tijd is uitgezeten compleet ontsteld word ik eruit gesmeten de poten onder mijn bestaan weggezaagd ben ik verlaagd tot nutteloos accessoir mijn gat bedekt met een grand foulard…

Door acupunctuur, met in de oorlellen ‘speldeknoppen’ wil ik met roken stoppen M’n hele leven kan ik al m’n oren bewegen; gebeurt ook onbewust blijkt als de arts zegt: je oor wijkt voor de naald en ik prik zojuist ‘n gaatje in je nek In m’n schrik zie ik de arts als Don Quichotte, m’n oren als wieken, en knijp er tussen uit…

Ik kon nergens een lamp vinden, dus toen heb ik maar een sidderaal aangeschaft.…

De kat ligt op de plattegrond juist daar waar ik moet zijn. Hij ligt zo lekker ‘k duw hem zacht naar ‘t Overwinningsplein. Hij gaapt me aan, rekt zich eens uit zijn kop op `t Hoornse meer, zijn staart zwiept bij die actie gevaarlijk heen en weer. Een uitgebreide wasbeurt vindt op de Hondsrug plaats waar ik hem weg kan lokken met…

Als ik als lid teken Van de club Der litteken Dan hoop ik wel Dat ik bid Met louter leken…

ik zie mijn huid ouder worden mijn kinderen bruinen mooier in de zon dan ik ooit kon ik had slechts factor 4 en smeerde dat op mijn benen de zon scheen fel…

De koningin komt uit de voeg gevlogen, burgers steken hier een stokje voor. Zij, stekelig, voelt zich bedrogen, zoekt vasthoudend alle voegen door. Voegt zich ten einde raad naar ‘t burgerlijk fatsoen, vlucht ontheemd naar ‘t “Burger King - plantsoen.”…

iedere nacht kruip ik om te kunnen groeien in het grote bed tussen vader en moeder in zo belemmer ik hun vrijen en houd ik mijn nieuwe broertje toch nog zes jaar bij mij vandaan…

een wonder is geschied de verglaasde ogen van Maria nee, zij huilen niet geen traan of druppel bloed mirakels! het is de sanseveria die wenen moet…

Het was een ongewone dag waar ik een hoedje mij zou schrikken toen ik thuiskwam van de markt na een drukke winkeldag en in de binnenspiegel zag na wat gehaaste ogenblikken hoe door zomerzon gesnoerd een zak met appels lag te stikken hoe een volle zak met appels lag te broeien op die dag en er zo vastgesnoerd en wel zoet in een kinderzitje…

woorden vormen papier waar de mond spuwt waar gal de lendenen verlaat ruzie is de snelste vorm van communicatie het gedicht is dood vormloos geef ik hier mijn titel bloot ik daag uit, een weerwoord is er niet dat had ik al gedacht…

Het was een onbestemd genoegen dat hij graag met hen wou delen als hij weer een horde kleuters voor zijn ijscokar zag staan met van die wapperende handjes en die ikke-ikke-keeltjes die zich schreeuwden om het hardst daar in die kleuterkaravaan En ja - hij haatte ze, die dreutels die zo strontverwende vlegels die hun keeltjes harder schraapten…

Mag ik even? wat vertellen even maar een klein verhaal ergens tussen in dit universum een verhaaltje in een vreend taaltje maar verstaat u mij wel? of toch niet zo goed? probeer het gewoon ik doe het schrijf maar op het is niet top maar toch ook geen grote flop toch? een knuffel voor jullie vreemde wezens op dit planeetje waar gaat…

Mag 'k mij even voorstellen, ik ben Theodoor, de vlieg. Ik ga je iets fraais vertellen, je mag me doodslaan als ik lieg. 'k Ben een vlieg en vlieg en vlieg maar soms moet 'k toch eens rusten, en dan liefst van al op dingen die jullie, mensen zo graag lusten. Ik land graag op een lapje vlees of een stukje vers gebak of op de rand van de…

morgen weer een dag op voorhand kan ik daar ongelooflijk van genieten regent het morgen tsja, dan ben ik niet te genieten…

tering, er zit weer een slavink in de tuin hang de lijmstok buiten en vang die vink met het blote oog zie ik staartmezen het hazenpad kiezen we moeten ons haasten voordat mussen een zinken dak ontvluchten simon zegt maak je niet druk als je hersens uitpuilen is alles stuk…

Gaatjes in een wit kiezeltje, bespikkeld met bruine vlekjes. Vluchtig als lucht, licht als dons. Ze kleven als spiderman aan de muur, plakken tussen je vingers, Smaken naar suiker als je likt, kraken als knieën, strelen je tong. Kiezel met dromen, verlang naar het donker, gezeten op pluche, rood pluche Dicht naast haar, warmte van haar hand…

Het was zo als altijd... De zakkenwasser Vervuilde zijn woorden En wilde voor schone was spelen Maar automatisch kreeg hij de kleren Ingezeept, verbleekte hij op het gras voortaan Door de wringer was hij gegaan Over zijn wasbord werd er gestreken Hij werd gemangeld en bekeken Al schoon en gesteven Hij mocht dan wel tobben Was ….was dat leven…

midden in de nacht begint het gezoem opeens zit ze rechtop wat is er, wat is er bromt slaperig haar man hij denkt aan een mug ze doet een lampje aan pakt pen en papier schrijft snel een zin…

Een koor van muggen laat zich horen, juist als je onder ’t dekbed ligt. Je denkt nog ach, het laat geen sporen maar toch doe je geen oog meer dicht. Zodra het licht is aangedaan lijkt het koor verdwenen maar jij bent overstag gegaan de halve nacht nog in de benen. Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven…

alles begint met een tien en daarna zak je af word je nimmer meer gevierd het kost veel vijven en zessen en dan heb je niets meer is dat alles? ja!…

De wereld ging hem uit toen hij de uitkomst niet kon velen en dus suste hij de schade met een vinger op haar mond Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve zuster die hem wat kon schelen en hij trok gehaast de deur dicht met een sleepspoor op de grond Het was gebeurd - niets aan te doen wat zand erover - liefst kastelen al wat overbleef was…

Met mijn rug tegen de muur Het is tegenwoordig als yoghurt zo zuur De pap kan nu wel wachten Al pappend sopte ik mijn kwast In de emmer alvast Wat een geëmmer was dat nou De buren Al stijf stevende hij op mijn behang af Ik kon geen pap meer zeggen Plakken is wat hij wou Een resultaat van grens verleggen Geknipt dat was hij voor achter…

zou ik een snel- sonnet schrijven denk ik, maar ik ben meer kort.-…

O, man uit mijn wildste dromen dat jij toch nog langs mocht komen! Verliefd, heerlijk verliefd kan het wel jubelen van de daken! even zoveel zuchtjes slaken... Wat is het leven toch weer mooi en vooral tussen het laken dus ik zucht nog maar eens diep kijk vertederd naar de slapen van jouw slapende gezicht nog een kusje op je neus en…