Alle inzendingen over algemeen

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

N Het bed in de tuin het schildert ons niet een park Een eeuwigdurend plantsoen voor altijd vastgelegd Een bed in de moestuin als vergoeding als beloning. Het is niet moeilijk om een plant een boom te tekenen Nerven en een bladerkroon echte kleuren te schilderen. Hoe huwen we met duizenden vaders in ons hoofd. ©…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

Soms, maar alleen wanneer hij aan zijn dagelijkse plichten voldaan had en niks meer hoefde hoor, verder als hij de tijd had weet je dan liet hij zich wel eens verleiden door simpelheid Dan droomde hij dat eigenlijk maar weinig er toe doet terwijl je altijd anders hoort de mensen zag hij dan bijvoorbeeld ook als wezens op zoek naar warmte…

Je vliegt uit in cyberspace en leidt een second life je ontvangt niet wat ik geef en vraagt waarom ik blijf je bent virtueel verdwaald in de begeerte van de bytes je hebt me van het scherm gehaald in ruil voor vreemde sites mijn hart staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die…

De mensen mogen van me denken wat ze willen en zelf denk ik ook wat ik wil ik kijk veel om me heen en zwijg meestal maar geef wel altijd eerlijk antwoord als iemand me iets vraagt. Ik hou van iedereen en de mensen mogen van me denken wat ze willen.…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

Mensen, hoor nu eens: er kwam hier zonet een gedachte voorbij en die was fantastisch. Maar nu is het alweer minder.…

vandaag voelt hol blank als het nieuwe jaar dat zich als een onbetreden sneeuwvlakte voor de deur ontrolt uitdaagt tot daden die stilte breken dit witte ijsveld bedwingen in zinnen en woorden wringen…

En dan En dan kijken we nog even om naar wat verleden tijd is om te laten rusten wat voorbij ging de herinnering te koesteren van al wat bij ons blijft beklijft soms want niet alles in ‘t geheugen brengt een lach zo af en toe spreken de doden voelen we de stilte van hun zwijgen weer ’t gemis, de pijn van het geheugen verwachting…

Nog voor de doodsklap tot me doordrong tastte ik al in het duister op zoek naar levenslicht Mijn adem snakt naar oude oorsprong, gezongen woorden of gefluister van een vrouw zonder gezicht Verzonken in een slangenkuil pompt mijn hart op een cilinder op zoek naar verwant bloed mijn ziel verschoont zich van het vuil op de vleugels…

een jaar hernieuwt zichzelf niet vadertje tijd doet dit voorwaar dus wensen wij dat iedereen geniet van veel gelukkige tijd in het volgende jaar de kleurklanken van het voorbije jaar vaal en in stilte vergaan schakeren nieuwe schitterende tinten waaruit geluk en gezondheid ontstaan de rivier 2009 leeggestroomd, verdampt verliest aan kracht…

Ik zie de winter rond jouw lippen voel de woorden in mij galmen hol als echo’s door een verlaten huis waar onder as in de open haard het vuur onzeker gloeit bevreesd om op te laaien nu gebroken vensters kilte binnendragen en de deur kreunt op een kier wanneer ik zachtjes vraag en nu?…

Tot diep in de nacht hadden zij het hoogste woord en dan bedoel ik het hoogste: zo hoog voerde hun gesprek en zo diep was hun herkenning dat het de tijd zelf was die soms even stopte om beter te kunnen luisteren. Wind was er al lang niet meer en sommige rivieren waren alvast met stromen gestopt. Zo hoog voerden hun woorden dus en dat…

Je vliegt uit in cyberspace en leidt een second life je ontvangt niet wat ik geef en vraagt waarom ik blijf je bent virtueel verdwaald in de begeerte van de bytes je hebt me van het scherm gehaald in ruil voor vreemde sites mijn hart staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die…

met wijde zwijgende vleugels beweeg ik mij in mijn slapende wieg sierlijk zwevend tussen de heldere zeilen van de zeeën op weg naar een geheime verte die alleen een dichter zich verbeelden kan de vele meeuwen krijsen boven de bevuilde sneeuw het is pas halverwege de middag en de schrale winterzon gaat nu reeds verdwijnen in een veel te…

Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat zal wederkeren naar de stille stee angstvallig mijden een te groot entree of u en iets dat anderszins mij schaadt van water heb ik mij een baar gemaakt geslapen in een uitgebeende zee het land gelaten dat in laatste wee tot kaken in het eigen bloeden staat waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…

de schaduwen van de nacht worden nog steeds langer in deze tijd van teveel emoties de dagen blijven veel te koel maar straks wordt het weer volle maan dan trek ik mijn zijden kousen aan om samen met mijn liefste in warme liefde het nieuwe jaar in te gaan…

Nu een twijg de stilte breekt is de eerste stap gezet naar een oorverdovend einde Alle woorden die je spreekt liegen machteloos verzet tegen alles wat ons schrijnde Nu gemeen genot zich wreekt woekert oud zeer in het bed dat hart en ziel verkleinde tot in het eeuwig ongerijmde.…

Er zijn kruikenzeikers en mateloze trots Mensen met dynamische tradities en allegaar. Wat een ander doet moet hij of zij zelf weten Leven draait om meer dan enkel de kerstbaar Opgedoft aan de kersttafel wild of kalkoen eten Want alle dagen zijn er geboorten of trouwerijen Gebeurtenissen in alle maanden van het jaar. Warmte, gezelligheid en…

Ik houd van koffie versgemalen (niet te vreten bee thee wee) maar die geur da’s hof van Eden instant jeuk onder de leden zoiets als land na jaren zee om daar de mosterd te gaan halen. Ik houd van live-muziek, gitaren ruig maar plinkieplonk mag ook ik houd van drumstellende stokjes de indruk van te korte rokjes badend in schemering en rook…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

Kom lief laten ons hand in hand voorbij de winter gaan waar geen afgebeten dag de leegte schrijnen zal of gedachten vult met woorden in het onbekende rust wellicht de stilte en herkenning van onszelf…

Kom lief laten ons hand in hand voorbij de winter gaan waar geen afgebeten dag de leegte schrijnen zal of gedachten vult met woorden in het onbekende rust wellicht de stilte en herkenning van onszelf…

Duizenden sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden En toveren alles om in een smetteloos wit kleed Een pracht gezicht, maar het veroorzaakt wel leed Zo iets gebeurt als de winter echt is ingetreden. Maar afgezien daarvan, geeft het ook sfeer En voor veel kleine kinderen is het een lust Het schept vreugde, vrede en toch ook rust Schilderachtige…

De wereld is obligaat aan het andere de ontheffing geschiedt in een een koppotigheid en aan de maatstaf meet het de onsterfelijkheid af het omgekeerde pralen met ooievaarsbenen grijpend in de hazelaar de knieholtes lengend richting het vertakken het vraagt wat belichting van boven af genomen vanuit de onderloop wordt een foto…

als mens van wolken en wind hoop ik dat ik mezelf niet weer verlies in een zee van dromen om later als zeewier aan te spoelen en voer te zijn voor meeuwen ik zou immers veel gelukkiger zijn als zeepaardje…

Als de ondergaande zon de blauwe hemel oranje kleurt en de maan met de sterren flirt dan gaat het vriezen en krijgen we kou voor de kiezen misschien met een graad of tien onder nul in de nachten dan halen we snel de schaatsen weer uit het vet en genieten we zwierend en zwaaiend van ouderwets Hollandse ijsspret waarop we zolang moesten wachten…

Ik heb de troep in mijn leven geloosd Ik gooide achteloos de w.c.-rollen over Het balkon. En toen het balkon ook nog. Daarna de hele flat, behalve mijn eigen Woning, die heb ik laten uitbouwen. De maan die heb ik verruild voor de Zon. De huismussen werden in een paar Secondes flamingo's. Met een toverstok Toverde ik vrede in de wereld…

dichten is als zandweten terwijl mijn bloed fluistert met de golven en mijn hoofd blauw en helder is waan ik mij zeegodin nooit van de kust verlaten dan ... en pas dan vloeit de woordenstroom dwars door me heen…