Alle inzendingen over oorlog

Ik ontmoette je in de nachttrein van Praag naar Brussel Je vertelde ons over je excursie met – ach, mijn God, hoe anders? – de nachttrein van Praag naar Auschwitz Over hoe je in de avond plotseling de enige laatste bezoeker van die dag in het kamp Birkenau was Je zweeg over hun indringende blikken: Waar was je? Al die jaren wachten…

Ingesloten aangetast overwoekerd ontworteld verwoest vernietigd verbrand verwurgd verkleurd vernield verloren verplaatst verdreven vermoord gestikt gebrek aan lucht gemis aan groei overgroeid verschroeid uitgeroeid de olijfbomen in Gaza Hoe innig zij hield van haar olijfbomen hun ouderdom koesterde hoe zij de vruchten…

Op de schoorsteen van een huis ergens aan een stille straat zit een zwarte zangvogel tinkelend te tierelieren tijdens de lente equinox welkom zon die vanaf de kim rozerood het blauw beklimt zo opent zich de zomer in lijn met het tuinpad staat vaak het fietsje van een kind op de schoorsteen van het huis ergens aan die stille straat…

Massavernietiging kost echt wel veel Nu kan men ook moorden met drones Dat wordt voor haviken wat moois Het vergt van het budget een kleiner deel Wat mensen vreedzaam kunnen gebruiken Kan ook stevig de gezondheid fnuiken…

Nachtelijk verschenen, voor de dauw, benzine-tanken staan nu leeg, de Supernova werd uitgebeend. 1200 mensen vermoord, nu vandaag twee jaar geklokt, van vlees en bloed hadden ooit een vader en een moeder, hoe kan men dit legitimeren, argumenteren, zich vrijpleiten, 't valt niet te begrijpen. De Supermaan groots is haar schijnen kom dichter-bij…

In het begin leek het zo’n leuk idee, Je kon je huis van bovenaf bekijken! Naar nú blijkt gaan die dingen over lijken, Je doodt er goed je tegenstander mee. Zodoende graaf ik snel een schuttersput, En ik bestel een anti-drone geschut.…

Uit vijandig Oosten vliegen toestellen dreigend zonder bemanning geheimzinnig over vreedzaam Europa die kleine luchtmonsters wekken angstige vragen in het Westen en Noorden stil loert en wacht een onheilspellende boodschap strijdvaardig Amerika verzendt sterke wapens belooft hulp aan landen met zorgen voor de toekomst grote…

Een volk tot aan de tanden en toe gewapend Een volk dat ooit vrijwel werd uitgeroeid Maar zich herstelde en is aangegroeid Gedreven brokken bij elkander rapend Een ander volk, onder de voet gelopen Verdreven, levend in soort tentendorpen Twee volken niet bepaald voor vrede open Aan haat en nijd en hebzucht onderworpen De Eerste Wereldoorlog…

Als meedogenloos een leider leidt snijdt zijn ideologie als dolk waren het de wijze woorden lang geleden van een profeet over het dak dat zou beschutten in stilte kraakt het op de stutten omdat het hete vuur nu vreet gloeiend knalt en valt het staal dat verzengend op staal dreunt aarde drenkt zich in bloed en kreunt de stervende…

Ik ben een oude ziel voor mij geen vernieuwing het woord innovatie krijg ik niet uit mijn mond alles moet bij het oude blijven zoals het was, was het goed, goed genoeg ik spreek graag in het verleden van ver voor de oorlogen TOEN HET NOG VREDE WAS!!…

Wereldwijde inslagen bloedakkers in het verleden Daar waar wij "Vlaanderen" bewonen nergens is er zo veel bloed vergoten Sabbatdag Zaterdag Heizeldrama's 't Atomium Tienduizend mensen komen samen ongezien Perzische golven botsen Iraanse tapijten rollen uit Mike Pence en Guy Verhofstadt liberaal spreken dictatuur, democratie, aansturen…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. ---------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Weegt op de nacht een dubbele donkerheid door zoveel ogen, duister voor altijd? Gaat in de dag de stilte warende om van zoveel lippen met doods zegel stom? Neen luide zijn de dagen met de klank van zwaar geschut en felle wapens blank en nachten lichten van de hoge vlam die laait door 't land en zoekt het offerlam. Duister en stilte zijn…

donzige wolken trekken zich niets aan van de puinhopen in het kapotte land ze drijven onaangedaan verder en verder naar het puin in een ander land onverstoorbaar zien ze neer op de schamele resten van een samenleving die uit elkaar is gerukt berustend drijven ze verder ze weten het al eeuwenlang de mens heeft niets geleerd gaat…

Het is oorlog. Zelfs de vogels lijden. Van honger vallen hun vleugels zwaar naar beneden. Ze kunnen nauwelijks nog vliegen. Je tast in het duister over wat er is gebeurd. En je kunt niets doen. Op tv maakt iemand zich zorgen: ‘Ik ben bang dat ze straks uit de lucht vallen. Op de kinderen.’ ***…

de gelaten oogopslag van de jongen registreert met terloopse blik de camera waar richt jij je lens op fotograaf op zijn been dat er niet meer is? hij is tien jaar zijn naam is Mo een jongen met één been en krukken hoeveel plaatjes fotograaf moet je schieten om te zien dat het kind in hem spoorslags verdween? het kind weet dat het jouw…

Toen je terug keerde, nadat je jaren in de buik van een reus had geslapen zag je hoe de wereld gewoon was doorgegaan Voelde jij je als los zand een samengeraapt zootje opgeslokt door die allesverzwelgende oorlog die jou in stukjes glas brak Je had gezicht noch naam het kostte pijnlijke jaren en tranen voordat het verbrijzelde glas…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

we kunnen het niet meer vragen want ze is in een vreselijke tijd geboren om haar mening te kunnen horen hoe nazaten zich thans gedragen Achterhuis of Gaza, er is geen onderscheid in universele medemenselijkheid…

Ziehier de zoom van het woud, met de tempelzuilen en de kronen van stilgeborenen voorbestemd tot de koningsjurk, wier lichaamloze geest nu boven de toppen zweeft en jankend huilt om het onrecht, de zonde van de moeder en de afwezigheid van tamboer- en pijperkorpsen bij het binnenrijden van de poort. Eén was er, in wie de stam hurkte: hij namelijk…

Geen fiets meer: met de tram Geen tram meer: op rolschaatsen tot ze kapot gaan Op klompen tot razzia's alles sluiten Geen stroom meer Geen kaarsen meer Geen gestolen olie meer Geen houtskool meer Geen bomen meer Geen boeken meer alleen het vege lijf Geen brood meer: tarwe malen in de koffiemolen Geen tarwe meer: roggekorrels koken…

soms worden we met huid en haar ’t leven ingetrokken dat we nooit wilden of binnen zagen komen de wilde jaren ver achter ons en geliefde muzen gelaten luisteren we vandaag naar de gevolgen van nalatigheid en uitstel ’t concept voor herstel aan ’t oppervlak en in de diepere lagen vraagt om investeringen die de vrede terugbrengen die…

verklaart de oorlog. Het wil mij met stomheid slaan, dus haal ik diep adem en gil als een sirene mijn stembanden stuk. Hier neemt het gedicht een wending: het zal mij met blindheid slaan! Dus houd ik mijn rug recht en staar als een zonnebloem in het helse licht tot dat uitdooft. Ik ben geen vechter. Maar echt, als het mij doodslaat…

vanuit ’n vissenkom ziet de wereld er anders uit ’n slang heeft geen gedachtes te overdenken de hond is niet geïnteresseerd in haar hart de wolken drijven niet op sentimentaliteit water draait betekenisloos rond in cirkels de grond weet niet wat bloed betekent ‘n bom treft geen doel de kabouters gaan echt niks meer doen de hemelen zijn…

De tanden laten zien was niet genoeg, Trump had gehoopt dat hij met blaffen, dreigen, Misschien Iran zover zou kunnen krijgen, Gewoon te doen wat hij hen netjes vroeg. Maar oorlog? Tot mijn grote consternatie, Was het een ‘militaire operatie’.…

Hoor de echo van het pacifisme onzeker door het wrede geluid van kogels die de vrede doden nu de wapenwedloop is beklonken door de onwetendheid van het volk drink ik mezelf met water dronken en vraag aan god een gebarentolk die voor mij kan gaan bewijzen waarom huichelaars wapens eisen als zij zelf niet voorop gaan in de strijd zijn zij…

In het land van de molenwieken draait men er niet omheen of toch ook weer wel alle redenen daartoe zijn zichtbaar geworden aan de top, bovenop het naderend onheil als ‘t gevaar afstand al weet te overwinnen zal het nog meer nodig zijn te verenigen terwijl het hart overslaat, jonge mannen de nacht van hun laatste adem vinden met sterke…

Omgeven door oorlogsgeraas richt het kanon zijn mond strak naar de verte spuugt vuur naar zichtbaar of verscholen vijandig doel slokt klakkeloos almaar springstof en granaten om eigen betekenis te bewijzen wacht onbewogen op dreiging die gewelddadig dan wel heimelijk nadert heeft onuitputtelijk geduld tot het veelvuldige schieten…

Gebied negentien (19) Met beelden die lijken nieuw In verloren tijd Gewonnen tijd kan 't Zeker worden als Rusland De oorlog verliest Bij het tegendeel Is W.O.III utopie Géén verloren strijd *Uit: 'Gebied 19' van Esther Gerritsen…

Dat we niet meer konden spreken schreef je toen jullie naar de blauwe hemel keken naar de kleine schitterende druppeltjes aan de takken van de kale kastanjeboom naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte jou en je vader alle twee zo dat jullie niet meer spreken konden…