Samen vechten
Bergen beklimmen
Op de top zijn en genieten van het zicht
Tot je knieën in de modder
Geen beweging in te krijgen
Maar toch eruit komen
Verdwaald in een woestijn
Uit zicht geraakt
Maar in gedachten verbonden
Tot de ander gevonden is
Samen vechten wanneer dat nodig is
Omdat je niet wil
Omdat je niet kan
Omdat je niet leeft…
In onze vrijstaat van de republiek der meandertaalletteren
staat het een ieglijck vrij
zijn of haar intergalactische verbaliteiten
al dan niet AI gegenereerd
mens onteerd
stroboscopisch tentoon
te spreiden
tot welke neopoëticageneratie
de awater mens sana
in corpore sano
zich rekent,
zonder overdrijving en
exageratie
wachten wij…
houdt men zich, zoals u toch moet weten
met psycholinguïstiek onledig: meten
van stimulus, respons, reactietijd
Een robot wordt 'analfabeet' geframed
die houdt zich ver van literaire kringen
in casu dichters die met woorden zingen
u weet hoe dit tot misverstanden leidt
Hij ziet alleen zijn schaduw,
schuwt de zon
ook heeft hij nooit van Awater…
Als gekurkte flessen in een rek
liggen mijn gedichten daar
in schemerduister op hun stek
in stof gedompeld rijp en klaar
Gevuld met rood of wit of wijn
nooit gekend naast fraai bekroond
een teugje awater of een slok azijn
lauwerkrans naast nooit beloond
Sprankelend drupt op zielloos dood
soms liggen ze te kruisbestuiven
de geur en smaak…
Ik hoef niet te eten,
Zei ze, ik leef van het licht -
Een glaasje water
Is voor mij genoeg.
En ze at niet,
Dronk alleen water
En bleef leven.
Dunner en dunner werd ze,
Tot ze op een dag in de klas
Hier bij mij vooraan
In de mouwen van
Haar trui verdween.…
.
-----------------------------------------------------------
uit: onderdeel van een reeks die te lezen is
in poëzietijdschrift Awater, jrg. 8, juni 2009.…
Ik hoef niet te eten
zei ze, ik leef van het licht -
Een glaasje water
is voor mij genoeg.
En ze at niet,
dronk alleen water
en bleef leven.
Dunner en dunner werd ze
tot ze op een dag in de klas
hier bij mij vooraan
In de mouwen
van haar trui verdween.…
wat is ze mooi
ze knikkebolt in jugendstil
de groene droefheid van papavers
in de trein kwijnt zij
tegen de stang in de deuropening
en lacht zo nu en dan naar hem
amos, ze moet daar zijn
die bijeenkomst is belangrijk
liefde denkt toch geen kwaad
zij zwijgt zij zwaait
en tilt bij haar vertrek
door lust omstuwd een knie…
403
Bezig met laden