Bonjour ma chère,
't is inderdaad een feit
het pièce de résistance
zit in de uren- en minutendans
van de durée,
de innerlijke tijd
de zinnenprikkelende buitenkant
is tijd die slijt
verglijdt als brandend zand
dat glipt,
verdwijnt door onze hand
Voor M.W.…
tot een langzaam maar zeker beklemmende claustrofobie
dat gevoel kennen zij niet
is hen wezensvreemd
honger en dorst en paringsdrang soms pijn en verlatingsangst
ik denk aan maslows hiërarchie
van behoeften maar die helpt
mij hier niet
ze kijken naar mij
verdwaasd kijk ik ze aan
hier dralen de uren waar
alles verstomt in een durée…
173
Bezig met laden