Alle inzendingen over Francis Cadell

De wind liefkoost de rozenblaadjes zacht de hand strelend door het spinnenhaar scheidend de huid met zijn peinsplooien die zij voortbrengt De streling verveelt nooit mits gedachtenloos smorend de wortels rood verdwijnend trekkebenend in de zee van grijs wijs geslagen onbekommerd alomvattend spat de honingzachte gedachte uiteen Als een…

De geur van het strand en de golvende zee blonde haren in de Vendée Iets tussen Normandië en Bretagne Een kruising van bier en champagne Huitres en moules, vier glazen cointreau Brise, Sylvain, Rosalie, Inspector Cloiseau Bij het jeu de foot is het doel twee stenen We deden ons best maar stootten vooral onze tenen De Alpen zijn hoog, ijskoud…

ik ken een chanson van Francis Cabrel (Ma Ville) waarin hij o.a. zingt over de fabrieksstraat in zijn woonplaats ergens in het oude Frankrijk...…

Met een schuine knipoog naar het weemoed genererend relaxerend schoondicht van dj D, over een roebelszuipende pink Cadillac on the road, een relikwie uit het begin van de roemruchte swingende jaren zestig van de vorige eeuw, toen alles kon en alles mocht ...vervlogen jaren van weleer... ________________________________ KLATERGOUD Op mijn…

Doe rustig aan, verzamel navelpluis, probeer je tegenstander te vervelen om dan ineens aanvallend te gaan spelen en neem daarna een beker mee naar huis Dat damesdarts, dat is toch zoveel mooier, exquizer als een ‘zij’ zo’n pijltje vasthoudt, een vrouwenhand die zich zo om zo’n kwast vouwt, zo’n man is maar een primitieve gooier speciaal…

Francis Bacon…

het chanson van Francis Cabrel vertelt ons het tragische relaas van een ballerina die door een ongeluk in een rolstoel terechtkwam en met pijn terugdenkt aan de tijd dat zij als een vlinder over het grote toneel vloog...…

maar zijn lippen waren blijkbaar al dood, hij wilde niet meer praten zoveel heb ik van hem gelezen in de kranten over kunst en het fascinerende je las het en daarnaast vergat je het meeste weer, is ook waar misschien is dat de eenzaamheid van de schrijver die maar schrijft en niemand die werkelijk iets terugzegt hij heeft vast over Francis…

( Francis Bacon )…

Het blijft een wonder, hoe mijn hart wordt geraakt door jouw zinnen. Onuitgesproken oplichtend in jouw ogen, als ik je aankijk. In stilte hoor ik wat je zegt, al spreek je geen woord. Een stralende glimlach roept: Ik kan niet meer zonder jou. Je oogopslag sprekend: Ik laat je nooit meer los. Twee handen strelen: Ik ben er als je me nodig…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

Zo heb ik dan zeven woorden geschreven Daar is het niet bij gebleven Ik schrapte de eerste vier Die waren hier niet nodig En je begrijpt het al zeven als getal was nu ook overbodig Woorden geschreven Daar kan ik mee leven Maar moest het zijn dat “geschreven” je stoort Houd het dan bij dat ene woord…

weet je dat vuurvliegen in vlugheid alles melden schoonschrift stralen in zwevende zinnen vrouwelijk met een glanspunt dans om te beginnen schreven ze gisteren over opgeblazen kikkers vertrouwelijk noemden ze modderfiguren slijmspuwers uit eigen waan van hun voortplanting zonder gedaante wacht nog even toen ze vroegen hoe ik…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Met de schittering van boven en beneden het glinsteren van water Nieuw leven ontstijgt in dampen Als adem die de dag opent bij een bron van rust Zal het morgen weer zo zacht zijn?…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

Hij had gestudeerd Ooftkunde Je moet het maar doen Met kunde heb je ‘t al half gemaakt Daarbij beweerde hij dat pomerans een bittere oranjeappel is Ik streed dat niet af in het Nederlands Nochtans biljarten heeft me altijd geboeid Ik kon het niet goed en dan stop je er mee Maar pomerans is een dopje op de biljartkeu Dat wist ik zeker…

Al is de verleiding groot Doe het niet bij een verdediger met O-benen Van jongs af aan heeft hij geleerd tussendoor niet meer voor schut te staan Probeer het in dit geval met een bruggetje ... Zo eenvoudig is voetbal…

Als je hoogstwaarschijnlijk juist splitst Hoogst-waar-schijn-lijk Zou jij dan dat woord de betekenis geven van bijna zeker? Ik wel Naar alle waarschijnlijkheid…

Als ik hoog boven de bergen als een arend kon zweven zou ik de wolken de weg naar Schotland vragen Niet voor de hooglanden Niet voor de laaglanden Niet voor de whisky zal ik lager vliegen Maar als ik hoor doedelen dan zal ik zakken…

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

Zo dacht ik in het begin: van mij kan ze de boom in Maar alles welbeschouwd zat ik fout Voor de kat zijn kut is dat beest toch van nut Wildvreemd besprong ze gisteren thuis weeral een muis Een muis minder hinder Toch een geluk dat ik enkele weken de kat uit de boom heb gekeken…

Er is te veel regen en in de vorm zie ik geen boog Er is te veel schouder en te kleine vleugels springen uit het oog Er is te veel aarde en waar is de hemel in een dom betoog Zet de schenkkan neer maar keer de staf Je voelt het wel wanneer En heb je gewacht op de tipgever De geneeskracht ligt bij de bever Het zal je verbazen…

Zo zie ik de wielerkampioenen vanuit het zadel plassen Vijftien meter verder volgt een valpartij We zitten vlak bij de bevoorrading…

ik zie je eerder als een zwiebelvamp die witte voetjes wil laten kijken een muilezel probeert te bestrijken gekruist een punt zuigt bij een neonlamp je polijst jezelf tot in de dakgoot toch is je vocht uit de bocht gelogen tegen het klaterhout aangevlogen zoals een eekhoorn zonder staart of noot dat vooral je zweetklier allergisch wordt…

ademgevend vastgegrepen omhoog geheven door een kracht van stille ogen begrepen verweven met een macht van tederheid als klokken zingend in het ritme van openheid bij een adem zo zacht als bij twijgen opgesplitst ontpopt in hemels in alles voelen in alle wensen als op iconen niet gemaakt door mensen zo zou de liefde kunnen…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

Parijse voorstad Saint Marceau La ville est belle Le temps est beau Ik verf en erf met grote ogen weef ik wol zie ik tinten kleuren maken gobelinscharlaken Handgeweven Frans verworven Vlaams gewijd La main, mon ami en een getouw zijn het onderscheid…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…