Tussen takken schuilt
zijn lied rijst uit de schaduw
stilte in de lucht
Hij kiest de rand van de wereld, waar takken
verstrikt raken in dicht groen, waar licht gefilterd wordt door
een waas van twijgen en onkruid, waar de grond zompig is van vergeten
regen, waar stilte nooit helemaal stil is. Hier weeft hij zijn lied tussen schaduw en blad…
Dichten is liegen op een hoger plan,
van een heggenmus een zwaan maken
als deze onschuldige het lijden kan
om nonchalant de kosmos raken, nu nog
met een uitgestoken vinger in de pap,
trekt daarmee een smetteloos laken
over de lappendeken van de laatste
zomerdag, achter deze spiegel staat
een droombeeld wat zich laat herkennen,
de hemel…
Dichten is liegen op een hoger plan,
wordt een heggenmus een zwaan
als dat in onschuld wel lijden kan
met de pen de kosmos raken, nu nog
met de middelvinger in de pap, trekt
daarmee een camouflerend laken over
het literaire landschap, onafhankelijk
op welk tijdstip van de dag, waarin de fictie
zich van de feitelijkheid laat herkennen,…