Alle inzendingen over Marius Meijboom Woonhuis

DE MARIUS MEIJBOOM OP AMSTERDAM-IJBURG!…

Dan om 24 uur of te wel de eerste minuut van 2025 is aangebroken: toast ik in mijn geliefde Zuid-Spanje op mijn grote liefde, mijn man, mijn groots en sterk liefje, dochter Giulia en haar moeder, op Giulia's huisgenoten en het verzorgend personeel; dat mijn vrijwilligerswerk in haar Woonhuis De Marius Meijboom op Amsterdam-IJburg tot wederzijdse…

Op Kamers in het Woon- en Logeerhus De Marius Meijboom op Amsterdam-IJburg dankbaarheid voor het wonderlijke van Giulia mijn dochter, mijn liefje! onze dochter, ons liefje, ons mensenkind onze jonge mooie vrouw van 18 een 'Max Verstappen' die zich niet verstapt maar met volle teugen het leven hapt!…

Meijboom ik kan niet wachten; ik kom, Hij komt, Hij komt op IJburg!!…

In de monding van het IJ zijn eieren gelegd en wel op grote schaal de kip Nederland vond 't mooi plekkie en heeft ze uitgekakeld dag voor dag stap voor stap schep voor schep 'LAND DOOR ZAND' en ze worden gekookt op een eigen warmtenet en ze smaken opperbest een goed begin van iedere dag op Amsterdam-IJburg om te leven, te genieten…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog het Dam-Feest…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog het Dam-Feest…

Vandaag moederdag zondag 11 mei 2025 gaan 'De Tonen van Giulia' spreken en zeggen met blijdschap en vreugde vandaag is het zondag 11 mei 2025 MAMA-RIUS 11 MEI BOOM-DAG maar ipv een boom een roos rode rozen voor groep rood een kunstige rode roos want mama zijn voor mij en mijn huisgenoten is een kunst apART en zo bijzonder prettig dus…

Het is zondagmorgen 3 augustus 2025, half zes 'omdat ik niet meer slapen kan klim ik uit bed omdat ik vooral Gods gruwelijke majesteit voel' vele voorgaande woorden gejat van wijlen Gerard Reve 'de potten en pannen' zijn uit mijn Hazenstraat  hun wil was een woest en (vol)ledig feest nou dat is geweest met 700 man/vrouw/non-binair nu nog…

Ik ben alleen met de hond levenspartner in Belgie, Oostende ouderpartner in Italtie, Luca vrienden in Oostenrijk, Salzburg en ik: Jan Jacob in Nederland, Amsterdam en niet te vergeten mijn dochter mijn onbeperkte dochter Giulia onder de pannen, op kamers in de Marius Meijboom op Ijburg, Amsterdam 7.00 uur al buiten lopend in de Jordaan…

Groep Rood geeft een feestje groep Rood van het Woon en Logeerhuis Marius Meijboom op Amsterdam-IJburg Groep rood waar mijn dochter Giulia in zit in woont en leeft, verkeert met 5 huisgenoten allen zeer ernstig meervoudig gehandicapt maar daar merk je weinig van Zeker niet als je ingeburgerd bent zoals ik als vader, verzorgende en vrijwilliger…

Het is nacht!, is het nog nacht? neen het is de vroege ochtend van woensdag 13 november 2024 het is vijf over vijf zij werd geboren vijf over zeven in de vroege avond van maandag 13 november 2006 in het Slotervaartziekenhuis, Amsterdam mijn dochter Giulia Eleonora Liefje ik was er bij als donorvader moeder had meer dan haar best gedaan…

Studenten gaan massaal op kamers jagen Dat hoort zo bij de jaarlijkse patronen Uit wonen om een woonhuis uit te wonen Lukt echter niet zo snel meer dezer dagen Tenzij het oude woord 'studentenkast' Nu letterlijk zal worden toegepast…

denk eens aan al die dirigenten, hoe zullen zij zich erdoor slaan, ze komen altijd op momenten dat je ze liever snel ziet gaan… Het kunstwerk "Geef hem de ruimte" is van Marius van Dokkum.…

Als de wolken de luchten bevolken heeft de zon wel zin er zin in maar moet zich bedwingen 't heeft geen zin te beginnen met stralen dat is effe balen maar als de wolken gaan bevallen laten ze regen vallen en dan komt na de regen de zonneschijn!…

Tussen waan en waarheid tussen belofte en gemis tussen verbod en genot tussen filter en duisternis Tussen ongekende hoogte en onbekende diepte tussen vreugde en heimwee tussen afstand en diepte Tussen stijgen en dalen tussen roof en tocht tussen slagen en falen tussen schoot en schot Tussen wal en schip tussen vloek en gebed tussen…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van…

Om mijn oud woonhuis peppels staan "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" een smalle laan van natte blaren, het vallen komt. Het regent, regent eender te horen "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" en altijd door en de treuren uit, de wind verstomt.…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

Met DE TONEN VAN GIULIA wil ik laten horen en zien hoe contact te maken, verbinding, aanraking, genegenheid, warmte met onbeperkten doch zijnde meervoudig zeer ernstig gehandicapten Want wat ook mijn dochter Giulia van Dooren is heeft zij vooral opmerkelijk en veelvuldig laten zien haar zeer enorme meervoudige onbeperktheid in leven, er toe…

Ik wil het nog niet missen Het goudvonk op het water De vissers op de steiger Die hopelijk niets vangen De honden die hun takken Tot aan mijn voeten brengen De wind die door mijn haren De wind die langs mijn wangen De prille, roze bloesem De vrolijke narcissen Het slaperige dorpje Het woonhuis aan de Ring Ik wil het nog niet missen…

Sorry Giraf, het ging niet om jou maar om je genetische komaf, iets van doorheen de eeuwen er was namelijk iets met Europese regels en zo begrijp je wel, Marius?…

Voor Marius & Lucas We fietsten door een donker bos met open plekken. En plots stond daar een breekbaar jong met lichte vlekken. We hielden stil. Het keek ons aan. Het leek een korte eeuwigheid te duren. Totdat een tak brak of een blad viel. En even plots was het verdwenen – op vlugge, tere benen.…

Meijboom Met familie, vrienden en het geweldige zorgteam en niet te vergeten Giulia's bijzondere huisgenoten Daar willen Gis en ik graag met jullie op toasten op Giulia, op haar 18e, op haar en ons, bronnen van leven met het glas in de hand, zingen wij dan luis en levendig::: Lang zal ze leven, in de Gloria, ze leven hoog!…

Ik ben een specialist ik ben gespecialiseerd in 'een beetje' van alles wat weet ik wel een beetje maar van de liefde het meest en daarvan weer het meest van mijn dochter in de sfeer zoals wijlen Koningin Wilhelmina sprak: "Mijn innig geliefd kind Prinses Giulia" dat ik zo bemin en die ik zo mag, meer dan mag een schoonheid van buiten…

Tienhovenselaan Waar in de koffietent iedere maandagmorgen schoorvoetend op gang kwam en ik in het woonhuis van mijn kleine geboortepoort tussen natte was woonde. Tienhovenselaan er verbleven eenvoudige portiekheiligen bij gebrek aan snollen of hoeren,- hoe zou mijn moeder ze ooit hebben herkend- Nee, dat waren andere wijken.…

Op de eerste kust stond de man met de fles hier waren de verlangens, de wensen de boodschap, de zoektocht naar de mensen vaartuig van de ziel, een diep snijdend mes Gevat in groen glas bereid voor de reis naar zeeën waar de zon nooit ondergaat langs tropische vissen, bergen van ijs tot het land waar water haar achterlaat Op de tweede kust…

Als zij vragen zou: ‘Wat is het geheim van leven?’, zou hij nu kunnen zeggen: ‘Meisje, dat kan ik je wel uitleggen, bestaan is een tijd, daarvan heet de lijm: inademen en uitademen meer niet. Maar dan is er het geheim van beleven!’ Hij zou haar een vette knipoog geven, een gebaar dat zij maar amper ziet… Als. Stond hij nu niet achter het…

Het was op zo een koude zondagmorgen, de stramme handen heiden traag de klok die boven in de toren wakker schrok en begon een wijsje zo lang verborgen, want door de week slaat hij de stille uren die vertellen van vergeten en voorbij van de houten banken, de mijmerij van de jaren in zijn zware muren. Weet iemand hoever zijn klanken dringen…

Door de straten ademt verjongd gemoed, hernieuwt steeds in winkelbuur of woonhuis stuwende arbeidslust vol levensmoed. Tussen het kalme bos- en Maasgeruis onderneemt men met schappelijke gloed, toebehorend aan 't vrije Limburgse thuis.…