Alle inzendingen over Moederarmen

met het gezicht vooruit rechtopstaand met de wind in de rug flits ik terug weg van obstakels en puin naar zachte moederarmen waar ik gedachteloos dein als een pasgeboren kind…

Het is het sluitstuk na een kort ontwaken: een meter aarde om gelijk te maken, wat voor een ogenblik verheffing had tegen een moederarm, niet meer dan dat. En beide armen langs het lichaam slaken en denken, denken: waar moet ik geraken met kinderstoel, commode, wieg en bad?…

Dansend op de moederarm, Moet ge 'm torsen en bespieën; Op en neer van moeders knieën.... Maakt hij u niet moe en warm? Schoon ge uw antwoord niet verheelde, Schoon ge ‘ja’ knikt op die vraag, Draagt ge toch geen last zo graag, Als die last vol moederweelde. Ja, we weten 't wat gij torst, Last!... Kunt ge ons dat woord vergeven?…

daar is die vrouw die me komt halen de enige die luistert, wanneer ik schreeuw en huil en dan opeens haar borsten schept uit de warmte van het eerste dier, (gretigheid) en een nest maakt van twee moederarmen en alles wordt stil en is goed en warm en vol, en schoon en boeren en lopen en vallen en fietsen en huilen en paren en taartjes en…