inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 617):

Kindergraf

Hier ligt het grafje met de zoden glad.
Het is het sluitstuk na een kort ontwaken:
een meter aarde om gelijk te maken,
wat voor een ogenblik verheffing had

tegen een moederarm, niet meer dan dat.
En beide armen langs het lichaam slaken
en denken, denken: waar moet ik geraken
met kinderstoel, commode, wieg en bad?

Ruimteverlies in rekening gebracht
voor doodskist, lijkkoets en gemeentegrond.
Mijn hart krimpt samen als ik overweeg

hoe alles om mij heen voldoening kreeg.
Ik loop met een paar volle borsten rond,
die men nu langzaam leeg te kolven tracht.

... uit de bundel 'Hoonte' (1949) ...

Schrijver: Gerrit Achterberg
Inzender: JM, 30 december 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.4 met 69 stemmen aantal keer bekeken 48.153

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
5 augustus 2016
Wat 'n pijnlijk gedicht, zo voelbaar, van alle dag, zo liefdevol.
Naam:
Cindy De Vogelaere (Mayta)
Datum:
5 januari 2011
Email:
cindy_de_vogelaerehotmail.com
Het doet mij denken aan een vriendinnetje
(6 jaar) die overleden is!!
Super mooi
Naam:
Marieke Dewint
Datum:
31 januari 2005
Email:
mariekedwint7hotmail.com
pijnlijk hard en zo dichtbij, van alledag en overal

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)