bakstenen slorpen
beloftevol
de woorden op
letters maken halt
hier hangt
een groot verlangen
gestolde beelden
spreken
een zwartwitte taal
het beenmerg
van de stenen
hunkert naar
de dromen
die aan de muur
zijn blijven kleven…
Waar de Amstel van oude dagen fluistert
En in het voorjaar Cobra’s kleuren draagt
Verheft de stad zich luid en duidelijk
Nabij, maar net genoeg veraf gelegen
Hier wint de stilte van de stenen
En wordt bevrijd gezwegen…
Een groep rebelse mussen uit Den Ilp
vertrok naar Leiden onder luid getjilp
om tegen Hanlo’s tjielp te protesteren.
Geen vogel kan zijn nabauwwerk waarderen.
Dus eisten alle vlerken mordicus
Catullus’ eeuwenoude lierdicht “Mus”…
slechts een troost ligt gij op sterven
gij verveelt u dan ook niet
en plotseling kan dan pop en bal
laat herinnerd u laten weten
dit was ik en dat was het heelal
----------------------------------------------
uit: 'de Nederlandse poëzie van de twaalfde
tot en met de eenentwintigste eeuw
in honderd en enige gedichten', 2001
en als muurgedicht…
muurgedichten
op klaarlichte dag geschreven
waar jij eeuwig hoort te liggen
daar waar wij jou zullen vinden
in persoonlijke teksten
die je binden
uiteindelijk ter rust gegaan...
zoveel betekend
rouw geassocieerd
symboliseerde de roos
langere bloeitijd wordt later..…
936
Bezig met laden