bijna alles diep ik op
uit slenterende dromen
en alles komt voorbij
jouw sussende lippen
twee geschrokken vliegen
mijn ingekeerde blik
de wegstromende zee
jouw uitgestrekte handen
een zwerm wilde ganzen
mijn halve verhalen
de afgebroken tak
jouw ontwijkende woorden
de gestapelde stenen
mijn haastige vertrek
de gemiste kansen
jouw ondoorgrondelijke…
weergeeft - anders zien
we de niet roze lettergrepen van haar handjes
of het ritselen van een glimlach wanneer die
opkruipt naar de pasgeboren oogjes
en ze overhaalt te blijven in dit
dal van adem. haar voetjes scheppen
pas licht als we haar glanzend neerleggen in melk
en toestoppen opdat ze rust, uit zoveel ikken
moest ze haar innerlijkste ik opdiepen…
steeds weer mag ik jou genieten
in de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten
steeds weer wordt ik beter
in de kunst van herinnering
door almaar nieuwe beelden
die als afgestofte filmopnames
mij blijvend terug bij jou brengen
steeds weer nieuw is de expositie…
de agenda van het leven
was ons voller dan volst
dankzij de liefdes en de naasten
die ons het leven vieren lieten
in het nu elkaar weten
aan de overkant van de tijd
zullen wij steeds weer genieten
van de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten
die kunst van herinnering…
306
Bezig met laden