Alle inzendingen over Personificatie

dat ik jouw vertrek onverdraaglijk kan dragen zonder pijn het creëert de link tussen zon en maan koppelt de liefde aan onsterfelijkheid los van barrières maar dat ene woord blijft, waaraan blijven we mede – en schatplichtig maar blijkt soms als smet op de realiteit, zich daaraan te onttrekken is slechts de schijn als onderdeel van personificatie…

Een dor plataanblad wervelt boven het trottoir als paraglider stijgend op thermiek dansende personificatie van de ziel verbeelding van wat eens vol adem was verleden tijd figuurlijk door de geest omhoog gestuwd…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…

Klik hier voor een verwijzing naar de context waar dit snelsonnet op gebaseerd en aan ontleend is. Voor nader begrip wordt u doorgelinkt naar het snelsonnet van de dag van Jan Bontje. _______________________________ SNAKEN Of hij nu in komkommerzomertijd Of in de herfst of 's winters iets afscheidt 't Is vaak aan 'Poetin - Oekraïen'…

Mijn schakelaar gaat om, mijn taak zal ik weer vervullen. Ik wil het niet graag, maar ik moet. Ik zal mijn plicht doen, gaat het nu misschien goed? Nog steeds wil ik het niet, maar ik moet. Ik krijg een klap, of twee. Ik durf niets meer te zeggen, maar ik moet. Ik trek mijn mond open, opnieuw. Ik durf niet goed, maar ik moet.…

knieën en tranen zijn er niet voor niets Jezus leeft in jouw twijfelachtig brein geloof in hoop kan niemand beletten abstract, als personificatie zijn verbondenheid kan niemand ontzetten wederzijds begrip nimmer een breuklijn Jezus zijn kunst kan bergen verzetten…

Zelfs als hij hoog in zijn ivoren toren In 't diepste van een mijnschacht wordt gedrukt Naar Aarde's middelpunt, als 't even lukt, Dan nog zal hij gaan graven en gaan boren In zijn zeer selectief poreus geheugen Als personificatie van de leugen Weer terug op aarde, als in een cartoon Zingt hij heel cynisch "Fly me…

Ze zijn in Rome erachter gekomen Dat Moeder Teresa een heilige is Maar dat wist ik al lang Want hoe kun je vanuit zoveel liefde leven En geen heilige zijn Zij is de personificatie Van de Vrouwelijke Christusgeest In de Twintigste Eeuw Een Licht, een Baken In een periode die over een paar eeuwen De Donkere Eeuw genoemd zal worden…

Ik was als Gregor, daar ik transformeerde Ik werd geen kever, maar een lieve hond Ik twijfelde, het leek me niet gezond Tot ik besefte dat dit mij iets leerde We waren één, hoe ik me ook verweerde Met alles één, met alles wat bestond Mijn rouwen om zijn dood was ongegrond De tijd stond stil, toen Kairos mij dicteerde Zoek niet zo driftig…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

De personificatie van de kijvende vrouw die de baas wil spelen over haar man - een zeer populair thema in de komische literatuur van de middeleeuwen en de nieuwe tijd - werd door het mannelijke deel van de Lage Landen opgezadeld met een xantippiaans epitheton: Dulle Griet... ____________________________________ Hoe heette zij ook weer - ik weet…

Als mijn personificatie Val ik samen maar loop gelijk Iedere argwaan is verificatie Behalve wanneer ik niet kijk Spiegel om mij heen Vol bloed stollend in gedeelde lakens En het woordgrapje alleen Zijn bedrieglijke bakens ’t somt allemaal niet op In almaar minderende mate Onmacht drijft mijn kop Hier noch daar gelaten Ongewild stolt…

MOEDER-DOM Wat dom, wat dom, wat dom zit ik tegenover mijn oude moeder te filosoferen over ouder-dom wat wil ik voelen, wat wil ik zien zo zit ik tegenover mijn moeder te piekeren over super-ouwe Fien wat dom, wat dom, wat dom stop dat denken, sterk(t) je moeder: de personificatie van moeder-dom wat goed, wat goed, wat goed zit ik…

gewoon afreageren in een gebed je kunt ook alles kwijt wat je maar wilt gewoon ieder dag doorgaan met vragen om vergeving van dagelijkse misstappen tegenspraak zal er nooit en te nimmer zijn maar brengt wel naar twijfel en overwegen uiteindelijk ben ik dan daar, waar ik niet wil zijn oorlogen en afslachten van de mensheid dat laten wij en de personificatie…

Wie kent die brombeer nog uit Pietje Bell die zuurpruim was de personificatie van nooit eens ja maar altijd die negatie van homo ludens in de contramine da capo in mineur tot aan al fine hij had als buurman niks óp met dat stel die schoenmaker, met zoon voor galg en rad avonturier, maar met een gouden hart als bendeleider van de hand…

Wie ondanks alles toch nog was gebleven Na kruistocht, heksverbranding en zo voort Zelfs misbruik - weliswaar met angst en beven Maar terend op geloof had aangehoord Wie homohaat met kuisheid had verweven Zich niet aan nepotisme had gestoord En zo door wat in Kerkesnaam misdreven Wel zwaar maar niet fataal nog was verstoord Ook hem zal het…