Alle inzendingen over Sacrajewa

andermaal letter voor letter in het verhaal waar liefde nimmer grenzen stelt doch bij het dagelijkse schijnen slaan we het boek zuchtende toe begerig maar niet wetend hoe het slot ervan te ondermijnen met hoop dat leven ons nog gunt geen enkel vraagteken verstoort lopen we samen eenzaam voort verlangend naar de laatste punt © Sacrajewa…

Kom eens kijken kleine sabbelaar klapper je sandaaltjes van de trap fluister verbazing met sapperdeflap en werp je saffiertjes hier eens naar Savourerend verstopt als een stouterdje zonsacrerend op een dot sajetsatijn ligt een saliesalep zuipende sacramijn schandalig zeldzaam, zo`n zalig saboutertje Een saffie van saffloers satanskruid…

Ze haalt voor zich de tijden in Die minder over rozen gaan ze kijkt er anders tegenaan omdat ze vecht dus overwint Haar inzicht is een allerlei van krachten uit geputte wil te warmen liever dan het kil te hebben in zelf medelij Een neergang staat zij zich niet toe dan trekt ze `t liefst de hele kluit met wee en moed de wortels uit ze…

Diep in dit bos bij die mooie Iep mijn eerste jeugdherinnering wat voelde `k mij ellendeling hoewel ik die nacht prima sliep Daarna een jaar da`k vol beminde we dwaalden tochten magnifiek ik vond bij palm mijn romantiek maar wat vond jij bij deze Linde? Iets verder van het pad vandaan ook dit slanke dennetje aangedaan en dieper in mijn…

De zon die nam mijn schaduw mee tot achter donkere wolken waar uitgeblonken sterren treuren over vaal verbleekte kleuren van een gestorven regenboog Waar de maan probeert haar schone schijn nog vol te houden en hoog verheven blauw plaats maakt voor diepgrijzend grauw dat zich droef vol tranen zoog Waar wolken zich verweven tot dichte deken…

Holle kassen blikken levenloos over ‘n blootgelegd schouderblad slechts bedekt door zwarte flarden geschroeid aan ’t helse hellevuur De zeis die zwijgend rust op bot druipt van bloedgestolde kreten geslaakt terwijl ‘t werktuig suisde in de handen van het creatuur Zijn stappen naderen slepend hunkerend strekt hij de armen kiest mij zwijgend…

Ik dans over strak gespannen draden gesponnen uit een zilv’ren pijn die welig bloemt in ijzig koud waar geen zonlicht staande houdt en gevoelens eenzaam zijn Mijn voeten treden ritmisch neer bang te struikelen over hopen van verward gedachte knopen naar wat komt…, is.. en niet meer…

Ik heb mijn bord maar volgeladen en een heerlijke maaltijd gesmuld me met de genomen keus verguld terwijl die me sterk was afgeraden Het voedsel zou niet zijn te verteren maar omdat honger zich beklaagde en leegte luid mijn maag belaagde was de verleiding niet af te weren Ik heb me er aan tegoed gedaan maar nu m’n honger is verdwenen…

Omarmend heb ik je vorm gegeven en zorgvuldig al je letters neergezet samengevat in ‘n keurig net couplet zodat ik je zag groeien en zag leven Je bent ontstaan uit mijn gedachten en opgevoed door een dichtershart dat alle vastleggende regeltjes tart met wens ‘n eigen stijl te betrachten Nu je volwassen bent laat ik je gaan nog een laatste…

Ik heb in mijn hand een rode roos met doornen die me blijvend steken waardoor de pijn hardnekkig kleeft voortdurend mijn gevoel in zweeft zonder zich los te kunnen weken Ik heb in mijn hand een rode roos met blaadjes van fluwelen dromen waarlangs trillende tranen blinken die langzaam in het hart bezinken om daar opnieuw volop te stromen…

Wij mensen kennen vreemde begrippen de bekendste daarvan is geheid de tijd we staan erop maar zijn ‘m steeds kwijt jagen hem na om te laten ontglippen Bij afspraken wijst hij op zijn strepen wij draaien verlegen bij vroeg of te laat hij bepaalt onze vrijheden vrij accuraat weet gehaast ons steeds op te zwepen Hij tikt zijn seconde, minuut…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

De balalaika vloeit haar tonen trillend door de zwoele nacht de donk’re stem van ‘n nomade zingt vol ontroering een ballade over wat ‘t leven met zich bracht De aangelegde ketens knellen en beperken een tijdloos dwalen dat kriebelt in het zigeunerbloed hen drijft naar verre zonnegloed in wens de einder te bepalen Het vuur laait likkend…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert! Het menslievend denken gereduceerd gericht op mijnen, mortieren, granaten slechts nog moorddadig beluste fanaten door ‘t doden van de vijand geobsedeerd zo denkt de sergeant - majoor bezeten…

Mama luister! Hoor je dat zacht geluid? het is de engel die komt aangevlogen hou me vast mamma, het is bijna tijd dat God me voorgoed van pijn bevrijdt nu kan ik eindelijk mijn tranen drogen De engel draagt me zo in zijn armen naar de hemel waar mijn opa wacht en alle bloemen voor eeuwig bloeien ik met andere kinderen kan stoeien waar niemand…

Kooi mij... en ik zal sterven als vallend licht in de duisternis als sporen van gedane schreden als een teder uitgesproken woord als serene rust die wordt verstoord als het verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een…

Als een geniaal gesponnen cocon die een ongeboren vlinder bergt Doordringend in de diepste kloof gelijk de sterkste bundel licht geven je woorden mij geloof Teer trillend als libellenvleugels zwijgend aandacht vragend Vasthechtend als een zoete stroop lokkend om geproefd te worden geven je woorden hoop Als polijstend balsem dat zacht…

Het gele rokje volgt haar passen deinend als het spel van eb en vloed De lange blonde lokken glanzen alsof zij met de zomer sjansen stralen verbinden in gouden gloed Welvend lachen de volle lippen witte tanden in blinkende lijn ogen blikken verwonderlijk blij bij het zien van de kleurrijke wei waar mams boeket snel geplukt zal zijn Het…

Vloeiend en kalm trekt de golfslag zich terug vervolgt haar weg in lijn Met vochtige lippen beroerde ze waarderend de oevers van de Rijn. Gezeten aan de waterkant verzink ik in diepe dromen met een lach om de mond omdat ik stil luisterend de rivier hoorde zeggen dat zij mijn woorden verstond In dezelfde cadans als haar voortstuwend…

Haar ogen schijnen schemer het onverbiddelijk weten wanneer ze stil bezield voor het hardhouten altaar van het oude kerkje knielt De beeltenis van Christus kijkt onverstoorbaar neer op de vrouw in diep gebed die zachte woorden prevelt doordacht en nauwgezet Een vurig bede klinkt vanuit het hart ontstegen 'Heer waar bent U, hoor mij…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…

Een waterjuffer daalt geruisloos met zacht vibrerende vleugelslag gracieus in de warme zomerdag naar een vijver met fijn eendekroos pluizig kleine bollen drijven broos het water gaat rimpelend overstag ze dobberen onder moeders gezag de zorg voor het grut is weergaloos Plots stort een rover met een plons sierlijk zeker uit de hemel…

Laat beide ogen langzaam glijden over hetgeen ik duidelijk bied is het zicht wat vaag en dubieus zet dan een brilletje op je neus zodat je mijn aanbod prima ziet Laat je stembanden stevig rollen en klaterende klanken klinken je tong mijn tere waarheid proeven slik mij, al dan niet naar behoeven of laat me diep in je verzinken Ik zal je…

Lieve Heer stuur mij een engel met sterke vleugels als het mag vanuit de hemel naar beneden dan verhoort U mijn gebeden en mijn idee voor Moederdag Als de engel goed kan vliegen mij hoog kan dragen in het blauw kan ik mammie zien; heel even haar mijn bosje bloemen geven en zeggen dat ik van haar hou Dan omhels ik haar heel stevig kus…

Er hangt een wiegje in de struiken fijn gevlochten en stevig gebouwd van allerlei kleine stukjes hout de vorm geheel naar oergebruiken Diep verscholen voor vijand en vrind door takken in tederheid omvat gehuld in een hemeltje van blad gesust door het zuchten van de wind Twee lijsters zingen er met hun beidjes een jubelend lied op hun allerbest…

Moedeloos buigt het grijze hoofd zich over de gevouwen handen ogen weerkaatsen avondgloed leven drukt zwaar op het gemoed de tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De…

Haar huid glanst duister als de nacht ogen fonkelen geslepen granaten en sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan…

De aarde bloost verlegen kleuren haar hart pompt heftig lavastromen als de azuren hemel lokkend lacht. Getroffen door magnetische kracht is versmelting niet meer te ontkomen broeit zinderend verlangend zeuren Hij omarmt zijn liefste met tederheid wiegt haar zacht strelend zijn wolken in waar zij samen de hemelboog buigen Met miljarden…

Wanneer de Blauweregen zacht zijn druppels glanst aan Zonnedauw walst sierlijk het Juffertje in ‘t Groen met een rood blozende bol Pioen die lacht naar de grote Bereklauw Afrikaantje bespeelt als ‘n fanaat een fijnbesnaarde Akkerviool de ranke Florentijnse Lis blaast trompet op een gele Narcis de vrije Meiklokjes klinken frivool Jonkvrouwviolier…

Het is vast en zeker opruimingseizoen de buren kochten een nieuwe leren bank en een paar weken terug al een surfplank ik begrijp niet waar ze het van kunnen doen Zij zit uren aan de telefoon te debatteren de stofdoek is door haar niet uitgevonden hem vind ik behoorlijk kortaangebonden Stug? Dat zou ik niet durven te beweren Ze eten pas…