Curriculum VitraiL
netgedicht
Ik zat in het café.
Tafel vijf.
Mijn vaste plek,
want daar staat de leuning scheef
en dat past bij mij.
Aan mijn voeten lag een hond
die ik niet had gevraagd,
maar die blijkbaar bij me hoort
sinds ik ooit een worst heb gedeeld
op een dinsdag in februari.
En daar, voor het raam,
liep hij voorbij:
de man met de lanyard.
Alsof hij onderweg…