Een stadsgedicht op armen en op benen
Vrijwilligers gezocht voor een tattoo
Ik moet er niet aan denken, het gedoe
Maar velen die geheel spontaan verschenen
Ik zie nu een recordgedicht als kans:
Een levende sonnettenkransenkrans…
Het mysterie van de graancirkels
irriteert de leer der machtigen;
voor hen slechts het gekakel van kaketoes,
deze tatouage van velden.
Komt iemand iets vergelden?
Pictogrammen scherp als een piccolo,
als uitverbrede hiëroglyfen.
Moeilijk te peilen. Schilderachtig barok?
Uiteengevallen alfabet in de oksels van het gras?…
In het ijs van de spiegel is haar gelaat
De laaiende tatouage van vers verdriet,
Veelzijdige extase en vervaagd verval.
In het ovale kader herkent de herinnering
Het heimwee, heeft elke zonde zijn trots
Nog: triest als een orakel of tango.
De lakens lui als traaggetrokken messen,
Het gevecht vermijdend.…
360
Bezig met laden