inloggen

Alle inzendingen van René Roumen

46 resultaten.

Sorteren op:

Plens

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 92
Het kolkt in juli: regenbommen zijn onze gast, met de opdracht negativiteit weg te spoelen. Aarde verschuift, geeft dood en modderpoelen, hoog water in hartje zomer heeft ons verrast, Zijn we stomverbaasd dat het weer verandert? Verander dan zelf, klinkt al lang menig sermoen. Ja, dit jaar is het landschap fleurig en groen, maar voorkom dat…
René Roumen15 november 2021Lees meer >

Te ver?

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 126
Twee rechten pal en evenwijdig besloten op reis te gaan, Lino samen met Lina, de een dik, de ander fijn. Zij hadden gezworen met de hand op hun hart, elkaar nooit teveel nabij te komen en steeds een gelijke afstand serieus in acht te nemen. Zij wilden ver weg het universum in, de heldere sterren tegemoet. Maar na een stuk of tien lichtjaar…
René Roumen16 augustus 2021Lees meer >

Een, twee en drie

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 81
Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita, neem ik op maandag de bus naar Beek aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend om les te nemen bij Chiquita. Wij staan altijd open voor élégance, al is onze rug nogal stram en stijf. Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes…

Irene

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 120
Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden en ik met mijn ei vaak blijf zitten... zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap. Wij zijn verbonden door klank en toon, gezeten op een tapijt met gouden…

mijn interieur c'est mon interieur

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 227
met die wervelende klanken, daar worstel en stoei ik mee het Maya-sjamanenmasker boven mijn piano wordt besproeid met gestokte muziek van Mussorgsky ernaast zou Alice uit Wonderland gewis haar sjaal vergeten en over de lijstrand weg zoeven naar een plateau waar een harlecchino huppelt op blote voeten een zwaan daalt waardig bij hem…

Kronenburgerpark: 20 maart 2018

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 84
De wind uit Siberië strijkt over narcissen en de crocus blijft angstvallig gesloten, hij kan zich nú nog niet gaan ontbloten. Ook met rode vingers wil ik dit alles niet missen. De zon klatert al vroeg hoger dan berijpte bomen. Een merel zingt en meeuwen betrippelen de ijslaag op de vijver, in de schaduw van een doornhaag. Ook bij tintelingen…

Moeder Meera op tournee in Europa

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
In sari gaat zij naar Den Haag of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson. Thalheim vaart wel bij deze avatar. Ook in Antwerpen werpt zij graag een roos of lotus. De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood. Tevredenheid verschijnt in borst en buik, genezend, alsof alle problemen verdwenen zijn. Eilandje van verstild geluk, verre van…

Doei winter, adieu

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 188
Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel. Mijn hazelaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van…

Doei winter, adieu

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 141
Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel. Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar. Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes. Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.…

La primavera canta in odores

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 107
De lente past goed bij een schildersdoek: de pen is hier als nep, een vage maskerade, want de natuur weerspiegelt het werk van Monet met zijn orgie van oer- en elfentinten. Je snuift de geuren op van zijn platteland die wentelen als melodieën die zich mengen. Schep een schilderij. Aarzel niet. Wees kloek! Charmeert me toch de metamorfose…

In de lente juichen hun kruinen

netgedicht
3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 126
Deze wezens verkeren graag met bosanemonen en houden van vogels met hun zang. Ja, de bomen. Zij omzomen vijvers en spattende waterstroompjes. Hoog, maar áárdgebonden zijn wij, willen ze beklemtonen. Elke soort, in ieder oord, is in zijn eigenheid uniek zoals de moerascypres, naakt nu, pronkt in water en zand. Stronkwortels steken als keien omhoog…

Le monde à l'envers

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 154
In de kerk waar een kaarsvlam innemende tinten laat schemeren, met zuilen en kazuifels vol heimwee, daar klinkt nu een bamboefluit vermengd met hoge orgeltonen. Het Oosten neemt het voortouw en probeert het vermoeide christelijke Westen te omhelzen. Bizar is dit geheel en verstild uitbundig, even vreemd als een zandloper die zuiver harmonische…

Tintinnabula's in varianten.

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 244
Kijk, naast die kei, die zwarte rots uit de oertijd, ruik, er geurt daar akelei zo geestrijk. Haar blauw bereikt mijn oor als klare klank. 's Morgens staren haar stengels naar de Ossenhoeder die verbleekt. Het klaart op in mijn hart, een serene open plek, door eik en els omzoomd. Geestrijk geuren de klokjes, bij een kei tijdens…

Gouden tijdperk?

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 108
Lustig is het augustusleven. De zomer is onze gast. De vogels zwijgen. De heide bloost nog na in paars, maar dahlia's zijn voorlopig verre van schaars. Zwoel is het windje: hij streelt mijn blote bast. In het zenit en in het zuiden knipoogt weerlicht, zacht oranje als Aurora in het hooggebergte. De natuur raakt geladen, vol verwachting en sterkte…
René Roumen5 september 2016Lees meer >

Overgewaaid

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 82
Riet en een wilgenwand. Lelies in geel woekeren en bedekken het wiegelend wateroppervlak met schubben, als afgeronde harten. Een waternimf, ze springt van blad tot blad. De Eem blikt mild, in haar zilver en haar stilte. De buizerd gilt guitig, de koekoek roept We werpen witte of rode rozen in het water, samen met de donkere stenen die ons…

Per omnia saecula

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 110
Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij. Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn en groei in mij, blij als de bloesem in mei. mijn hart is die Rococo-lotus tempel, dat innerlijk juweel waarin je woont. Waarom druk je niet op míj jouw stempel? Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei. Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja…

Jong was nog de maand van maart

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 85
De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil…

Het sterrenstadium

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 101
In rust, uitgedijd als sneeuw, staan de sterren. Stokt mijn adem. Zij stralen en verbergen verten als silhouetten. Die frivole ernst van zonnen die zoenen! Liefde? Monsters vol mysterie? De Pleiaden, het gezegend Zevengesternte dat een bescheiden plekje inneemt in het zenit zingt sterker dan Zen en wekt de sfeer op van een haiku. Grillig is…

Als in december de narcissen bloeien...

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 143
Des eindejaars komt al snel de vraag op: wanneer zal nu eindelijk eens het onderscheid vervagen tussen een kerstwens en de werkelijkheid? Op een kerstkaart ontlokt de zon nog sterrenpuntjes uit sneeuw of sier en dansen kinderen om een kerstboom. Verdwaalde vlokken verspreiden overal een feeërieke warme sfeer. Een ekster op een hek van hout…

De laatste wintertijd

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 151
Een hagelkoude wind doet de sparrenarmen huiveren. Een meeuw probeert vergeefs een schreeuw, want op ieder takje ligt nu sneeuw die geluiden dempt en het leven opzuigt. De winter gongt pijnlijk door het landschap, terwijl Terra trilt en lava hoest via haar vulkanen. De mensheid maakt immers te vaak een misstap. Men ontkent de ethers van de…
René Roumen24 november 2015Lees meer >

Van wis naar wijs is maar één letter meer

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 139
Het spel van wiskunde kan je raken en zelfs tellen is meer dan een, twee, drie en ontvouwt tenslotte een fraaie melodie die je, als een 'kiekeboe'! kan vermaken. Van een elastiekje, soepel en rekbaar zijn de wikkelingen rondom een cilinder talrijker en véél ruimer dan aftelbaar, oneindig meer dan de zigzag van een vlinder die portato vliegt…

Vakantie-ontmoeting

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 282
Een slanke toren wringt zich uit de ochtendmist, met zijn hoedje op van kantelen - en nog eentje - die de oerkracht terughaalt van kastelen, waarin aartshertog en Minnesänger eeuwenlang aardden. De macht is verdwenen, de voornaamheid blijft. Nog steeds kijkt het slot beschermend neer op Balduinstein en verspreidt de sfeer van een onschuldig…
René Roumen24 november 2014Lees meer >

Baas boven baas?

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 202
Daar komt hij aangelopen en mompelt: "Ja, ik ben afkomstig uit Wiskelande, waar men kunstig gewisheid en waarheid vindt. Ik ben een za-zoef verzameling van allerlei fantasie-getallen, weliswaar imaginair als Agartha, maar logisch als een Clair de lune. Ik besta uit twee dimensies. Zij noemen mij complex, een schijnbaar onbestemd amfibie…

Natuur verandert in cultuur

netgedicht
1.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 242
De muzen stonden aan zijn kant, van Messiaen, melodieënmaker en muzikant. Hij werd geraakt door vogelzang. Of merel, mus of nachtegaal, niets was hem te nonchalant. Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap; riante bloemkes die uitreiken naar het blauw, in uitbundig juichend wit en blanco. We laten alles los in een welgemeende zucht…

Allerlei tintelareien

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 121
Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno. Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…
René Roumen10 februari 2014Lees meer >

Circulaire cyclus

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 96
Eerst is alles nog egaal, vaal, stil. Dan... pok, beweging, pokkepok, geroer; het grijs vermengt zich met tintelende tinten en contouren blijven nog onbestemd. Een paar... parabolide? Hij vergroeit en vervloeit al, op zoek naar nieuwigheden, terwijl violen vliegend water scheppen. Een piccolo rent langs; als klokjesklanken in de wind, met…

Godina

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116
De varens trilden daar; zij kroop tevoorschijn bij de linde, die sluierfantasie, dat elfje. Zie je, zij bestaan! Een elfenkring bij volle maan, dat is allemaal geen waan. Die Godina, sneller dan een kind, bevallig als een hinde. Terwijl ze vliegt, verguldt de zon haar lijf en vleugels. Even rust zij bij water dat kabbelt - een dageraadslied -…
René Roumen21 september 2013Lees meer >

Eloge du Tarot

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 131
Je trekt zijn kaarten in een luwte van je leven, bij gruwel en schaduw of bij iets nieuws dat kiemt. Ik ga met pensioen in dit seizoen. Het is van verbluffende eenvoud; zo verre van bladeren die blaffen als fel iriserende sier in contreien die mysteries breien. "Het is uw onbewuste dat onfeilbaar kiest. Een kans van één, niet één op acht…

Niet-fragiel fragmentje uit een leven

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 540
Jullie zijn al vele milde jaren mijn kinderen. Ik wou echt dat ik met jullie ogen nog kon kijken, zo vol verwondering: bloemen, huis en eiken. Mijn aandacht voor jullie zal niet verminderen. Jullie kijken mij bevestigend en onbevangen aan, met ogen die glinsteren, zonder oordeel. Zo te leven heeft wel degelijk zijn voordeel. Een mens die een…

Symbolische misère

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 212
Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning. Verheven verhoogde trilling…
Meer laden...