Netgedichten

netgedicht (nr. 48.664):

Eloge du Tarot

Je trekt zijn kaarten in een luwte van je leven,
bij gruwel en schaduw of bij iets nieuws dat kiemt.
Ik ga met pensioen in dit seizoen.

Het is van verbluffende eenvoud;
zo verre van bladeren die blaffen
als fel iriserende sier in contreien
die mysteries breien.

"Het is uw onbewuste dat onfeilbaar kiest.
Een kans van één, niet één op acht en zeventig".

Ah, de negen van bokalen, rijkelijk gevuld.
Zit er iets verborgen, daar in die bedoekte kast?
Moet ik dan op zoek naar nieuwe gralen?

Of maak ik contact met nog zelden
getekende verten, verfijnde, oneindig
vertakte dimensies zo anders dan hiet?
"De mens is rijker dan u denkt".

Een witte hand! Zijn palm draagt een ster,vijfpuntig.
Door het gat heen in een rozenhaag
licht op, in blauwe waas, een hooggebergte.
"De diepgang van Tarot is groter dan u gissen kan".

"Numerologisch tellen uw gelegde kaarten 'drie'.
Wees dan crea en bea, ontwikkel uw innerlijk magma".