Netgedichten

netgedicht (nr. 60.219):

Overgewaaid

Riet en een wilgenwand. Lelies in geel woekeren
en bedekken het wiegelend wateroppervlak
met schubben, als afgeronde harten.
Een waternimf, ze springt van blad tot blad.
De Eem blikt mild, in haar zilver en haar stilte.

De buizerd gilt guitig, de koekoek roept
We werpen witte of rode rozen in het water,
samen met de donkere stenen
die ons tweede chakra verstoppen.
We bliksemen onze blokkades.

Zwart is de zwaan die zwierend voorbij vliegt.

Doña Marquesa zingt het lied van Mama Sirena;
een stem uit de Andes, een anjerklank
die afkomstig lijkt uit de gevleugelde verten van
de Pleiaden.

De sjamane vertolkt een loflied aan Mama Cocha
of deze nu de vorm aanneemt van bulderende oceanen,
een giebelend beekje of de inham hier die zwijgt.
Es lebe das Lied von der Erde.