Netgedichten

netgedicht (nr. 61.994):

Le monde à l'envers

In de kerk waar een kaarsvlam
innemende tinten laat schemeren,
met zuilen en kazuifels vol heimwee,
daar klinkt nu een bamboefluit
vermengd met hoge orgeltonen.

Het Oosten neemt het voortouw en probeert
het vermoeide christelijke Westen te omhelzen.

Bizar is dit geheel en verstild uitbundig,
even vreemd als een zandloper
die zuiver harmonische patronen uitstrooit,
het begin van een zandsculptuur.

Een slinger van zand, een heen en weer,
een regelmaat en één regel in de maat.
Hij verfraait de vloer met haakse bundels lijnen,
elegant als spiralen bij Fibonacci-getallen.

De val van korrels zet amper aan tot geritsel.

Geritmeerd met galmende gongslagen
doet de shakuhachi, de Japanse panfluit
het orgel van schrik even zwijgen
dat, vervolgens, de omhelzing inniger maakt
met melodieën van Messiaen, Otte en Pärt.

De zandfles komt tot stilstand en applaus klinkt omboog.