inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.378):

Doei winter, adieu

Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel.
Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen
die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel
als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat
op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar.
Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes.
Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.
In Maartse buien stuif ik en ontvang gretig
mijn eigen wolkjes, blozend van verwachting.
Ik voel langzaam mijn vruchten
zwellen bij zon en zomernachten
tot het vallen van mijn laatste noten in november.

Schrijver: René Roumen, 4 december 2017


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 126

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)