Een, twee en drie

Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita,
neem ik op maandag de bus naar Beek
aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend
om les te nemen bij Chiquita.

Wij staan altijd open voor élégance,
al is onze rug nogal stram en stijf.
Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn,
is een sierlijk gebaar onze acte de présence.

De pasjes zoeken het zoete ritme van Zuid-Amerika,
die me terug voeren naar ruwe Andes-hoogten,
het Zonne-eiland en het meer van Titicaca.

We hebben allemaal de leeftijd van een mistige herfst,
wel nog opgefleurd met sterke tinten,
maar het gezwaai van de stokkendans zal verstillen,
dat is nog het ergst!

Chiquita, het ga je goed, ook in zuidelijk Afrika.
Agatha en ik zoeken nog even verder tussen de oogst.
Wij dansen als een kind, Chiquita, como una chiquitita.

Poème dansant de René.

... De danslerares ging met pensioen en ons dansclupje werd opgeheven. ...

Schrijver: René Roumen
19 juli 2021

RenatoRoumengmail.com

Dans

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62