Woestijnreis
netgedicht
3.6 met 8 stemmen 
302
302(voor R)
Mijn blote voeten zakken weg in het gloeiend
hete zand en emotioneel zit ik strak in de knoop.
Soms val ik en zit mijn mond vol met zandkorrels,
maar meestal ruk ik met betraande ogen sproeiend
op naar de dwarrelende horizon van de vurige hoop,
terwijl ik zwaarverdoofd in shock ben zonder borrels.
Goedbedoelende kwakzalvers paaien…
Bezig met laden