Woestijnreis

(voor R)

Mijn blote voeten zakken weg in het gloeiend
hete zand en emotioneel zit ik strak in de knoop.
Soms val ik en zit mijn mond vol met zandkorrels,

maar meestal ruk ik met betraande ogen sproeiend
op naar de dwarrelende horizon van de vurige hoop,
terwijl ik zwaarverdoofd in shock ben zonder borrels.

Goedbedoelende kwakzalvers paaien mij met oasen,
terwijl vlijmscherpe zwaarden mijn ziel doorklieven
en jij alsmaar verder wegebt, behalve in de dromen,

waar je hemels voor me zingt en je viool laat razen,
mij stevig omarmd zoals ooit, voordat die gemene dieven
jou zonder geldige reden van mij hebben doen afstromen.

Mijn allerliefste dochter, hoe dorst ik naar jou!...

Woestijnreis Rosalie ontvoering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 8 stemmen 191