Alle inzendingen over Zonder...

Terwijl hij haar penetreerde, Keek hij haar doordringend aan. 'Wat ben je toch innemend, En ook je lichaam kan veel aan! Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

Jouw kussen druilen onder mijn huid ze gonzen alle kanten op Mijn armen en benen hijgen Jouw adem voel ik fluisteren dat ik voorgoed betoverd ben Mijn verlangen zucht naar meer Jouw handen klaterkletteren ze ruisen mij helemaal natternat Mijn zweet gutst in jouw mond Jouw spieren dansen en dreunen ze zwavelen onweer in mijn neus Mijn…

Met kinderen is het anders die moet je kansen geven om te oefenen, ook ouders sub's, stagiairs en natuurlijk de mensen die verliefd zijn of anderszins bevooroordeeld Verder zijn de talenten verdeeld en heeft iedereen diploma's voor wat hij kan, nou ja niet voor vriendschap die krijg je, of niet en voor zolang ze duurt zolang…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

Mensen die gaan trouwen weten al hoe het gaat: niet vanzelf een hemel van liefde op aarde, maar wat dan? De hemel te heilig en te hoog gegrepen? Liefde een koestering? gestold in gewoonten van tijd tot tijd een fontein of het zijspan vanwaaruit we de werkelijke heiligheid zien: de poel van verandering, de heilhele poel van voeden…

Ik weet wat er komt en dat is fijn, ik hoef niet op te letten, nergens me druk over te maken niet over mijn buik, mijn borsten niet over wat ik doe en wat hij wil dat ik doe Het is allemaal bekend de kussen, de herhaling van strelende handen het plagende uitstel We kunnen ons overgeven Ik zie zijn gezicht graag als hij niet weet wie…

Woorden leiden af, sluit je mond en open je – ogen en handen.…

Mijn windstil hoofd taalt niet eens naar muziek we dwalen en kussen dezelfde straten door eten halve porties van elkaar willen alles samen delen geven ons helemaal over aan acht strelende dansen met de vogels op de bank van zand de kaap van Ameland drinken alle sterren op en zwemmen dan in spiegelwater elkaars huid in…

In de sneeuw springen, onder de dennen dansen – sneeuwdans dennensprong.…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

We kunnen weer eens niet verder op onze reis: een poesje keek op.…

Bezweet rol jij weg, een eeuwige sluimer groeit – kristallen op ons.…

Als een warme bron stroomt jouw hand over mijn huid – tot ik vloeibaar word.…

Als de wind en het water te samen ruzie maken dan volgt de storm niet veel later. Hoog en woest spat het water dan op; besproeit de wind dan met haar sop. Doch hier kan de wind wel tegen en blaast het terug in de vorm van regen. De oceaan, een vlakke plas veranderd dan heel ras in een ijzingwekkende beeltenis met angstaanjagende hoge woeste…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

Zo lang en bochtig, er komt geen eind aan de kus- paadjes in het bos.…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

Mama ziet alles wat ik doe, ze let op mij – en leent soms ogen.…

We zitten omarmd in het bad van onze vriendschap, ongedeerd door de nieuwsgierigheid van mijn familie te strelen Jij dwaalt af naar de ogen van mijn zus waarin we begeerlijk naakt zijn met een fier geslacht Ik zie het en keer terug je bent er weer, dichtbij…

Hij wil zo graag zichzelf laten zien stenen zagen, een huis voor mij bouwen met divans en tuinen om me neer te vlijen mijn schoonheid te vieren met zijn liefde en mij weg laten glijden naar de zevende hemel hij wil zo graag met mij wonderen ontdekken in de wereld waarvan hij droomt (nergens ligt er iemand in nood of in tranen)…

Verliefd, elke keer weer, op slag weerloos van jou, jouw gezicht wie jij ook bent wat jij ook ziet niet mij want dan zou ik geen tijd hebben om dit te denken, benieuwd hoe de spiegel werkt en wat jij ziet als je mij ziet Woorden hebben we niet nodig ik zou doof kunnen zijn en evenzeer geraakt opengaan van liefde om jou te zien…

Zeker, ik heb jou wel nodig, maar toch minder – dan ik van je houd.…

Mijn vriend, mijn vrede met jou eet ik, drink ik -- onbekommerd om wat ik wil eten, drinken en doen Mijn vriend, mijn vrede met hoe het gaat -- de hulp die ik nodig heb en de aandacht die ik niet geef Mijn vriend, mijn vrede met wie ik ben, schaamtevrij -- de puberteit allang voorbij hoef ik niets meer te verbergen Mijn vriend, mijn…

Ik kijk graag naar je wil nog steeds de handdoek wegtrekken nat op nat in jou opgaan Vroeger kon het vaker altijd wel, het is bijna alles wat we nodig hebben Nu strelen mijn gedachten jouw lichaam in het gouden midden tussen verlangen en ontvangen, tam liggen we tegen elkaar tot het te warm of ongemakkelijk wordt Mijn hand strijkt…

Wij zien elkaar graag, jouw grote neus, mijn wijnvlek -- versmaden we niet.…

Onder de ceder voor mijn huis staat een tuinbank -- voor ontmoetingen.…

Ik loop met je mee, ik zie wat jij ziet en wijs -- jou aan wat ik zie.…

Waarom mocht jij niet bij mij blijven? Waarom kon jij maar even bij mij zijn? Waarom ik? En wat is hiervan de reden? Waarom moest ik ervaren deze pijn? Waarom mocht ik geen moeder worden? Waarom moest ik jullie allemaal laten gaan? Waarom konden jullie niet verder groeien? Waarom hielden jullie op met te bestaan? Waarom blijven mijn tranen…

zelfs een kroonprinses , die vinders voelt in haar buik houdt van stijlbreuken.…