Xantippe en Aspasia
netgedicht
grote klok horen bengelen
almaar jengelend, als een eeuwige wederkeer speeldoos, die jardino armonico van unico speelt en arvo's stomvervelende spiegel im spiegel
tot het geluid uiteindelijk deo volente dempend nolens volens wegsterft in de noorderzon van sint-juttemis,
waar dat ook is of moge zijn,
zoals men tussen schelde en meuse in austrasiĆ«…

Bezig met laden