Adem mijn adem
netgedicht
Een onzer hier keek nimmer in haar spiegel
zij waant zich altoos nog in Wonderland
zij kent zichzelve niet, leeft op de rand
van ademloze schoonheid dag na dag
de lezer echter walgt van haar gewiegel
Doch wij, de drost van Dassenburgh toe Slooten
wij hebben ons bij Elim aangesloten
de stenograaf uit het Insectenboek,
die huttentutten slikt…

Bezig met laden