Adem mijn adem

Een onzer hier keek nimmer in haar spiegel
zij waant zich altoos nog in Wonderland
zij kent zichzelve niet, leeft op de rand
van ademloze schoonheid dag na dag
de lezer echter walgt van haar gewiegel

Doch wij, de drost van Dassenburgh toe Slooten
wij hebben ons bij Elim aangesloten
de stenograaf uit het Insectenboek,
die huttentutten slikt als riddersporen
en engelhaar, als ware het een vloek
met mijn kompanen Jean-Jacques de Gaffau
en Adriaan en Olivier en Beau

't Is onze missie steentilkruid en wede
nieuw leven in te blazen zonder adem
van fluisteringen, stiltegalerijen
in holweerklinkend vederlichte strofen
in C majeur en in B grote terts
dat eindeloos zinledige geklets
in tieren en in lanten en in tijnen
oaseloze wolkewietwoestijnen

Mijn zielsverwant, Mobaraq van Egypte
die spoedt zich van Caïro naar Port Saïd
om met de grote man in Sharm-El-Sheik
klavirtuoos Daniël van Wayenberghe
te repeteren voor reclamefilmpjes
met Sie wah met zijn pedal steelguitar

Wij zorgen met George Bush en Melis Stoke
mede dankzij Elims klavervreter
en leeuwenvlasbek voor een potpourri
waar scharrelaar, de hop en bijeneter
de moorse nachtzwaluw hebben behoed
voor uitroeiing door de roodkopklauwier
en groene specht, broedzuchtig aan de Lethe

Dank zijn wij - duizendmaal - dan ook verschuldigd
aan schutspatroon heer Raza van Weimar
vrouw Groenvrede in zuidoost-flevoland
voor kemphaanstrijd, de klucht der polderfeesten
in emmelwoude aan de leliezee

Die mogen dan helaas verdwenen zijn
de hennepvreter en de ratelaar
de cypruswolk in hoge stratosferen
ook 't duivenmelkers kleine muizenoor
ging met het bosgeelsterrenmos teloor

En dat - ik druk u nogmaals op het hart
zo zweer ik, drost van Dassenburgh toe Slooten
heeft mij de laatste jaren 't meest verdroten
in 't echt zag ik geen zwaluw in de wolken
de merel blies zijn laatste adem uit
geen schone zang meer van die liefste luit
en bij 't ontwaken altijd weer die koolmees
in virtuele takken wolkenluchten
wij snakten niet naar adem maar naar rijmen

haar plaats is niet zoals de dwaze bijen
in immer repeterende kwatrijnen

haar plaats verdient geen monomane adem
maar tussen echte mensen, zorgbeladen

haar plaats dient nederig te zijn - bescheiden
enfin, ik zeg, lees ons eens, Katelijne!

adem_wolken_yoga autorepeat_monomanie lebensraumwaan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 28