ik lig hier al een behoorlijke tijd
om mij heen het hout
hard drukt het tegen mijn rug
en ik duw terug
tegen de duisternis
voor het licht
ik weet nog hoe het verdween
met een stroef geluid
de laatste lichtstraal
overspoeld met duisternis
tot er niets meer scheen
en ik duw terug
mijn gewicht als wapen
licht als doel
weten ze niet…
weer hoorde ik
het volle geluid
van de kerkklokken
zij die uittraden
werden meegenomen
in de interferentie
van geluidsgolven
alleen het
stoffelijk zijn
werd uitgestrooid
over bos en wei
om dicht bij
de natuur te zijn
gevlaagd door de wind
die met lichte
onrust over dit
zielentransport
waar het vaak aan
communicatie schort
als…