En reed hij op zijn brommertje,
de pet ging altijd mee.
En maakte hij een ommetje,
dan groette hij ermee.
Nu hij allang er niet meer is.
Terwijl ik soms eens aan hem denk....
dan zie ik nog alleen die pet.
Volgens mij heeft 'ie hem “nooit” afgezet.…
voor Jan van der Meulen
op een zomerse morgen
gaat meneer X. op zijn brommertje
naar punt Y. aan de spoorlijn
van H. naar A.
zet z'n bromfiets op slot
en stapt doelbewust
voor de aanstormende trein
uit de richting H.…
oh, een brommertje?
hoeveel wil je er hebben?
een auto – dat was speelgoed
voor grote kindjes.
en op de rommelmarkt stond ik
met de duurste ringen, horloges, kettingen.
een heel team had ik klaarstaan:
ik, mezelf en mij.
een onbreekbaar team
met de juiste plannen.
een vriendschat zonder verlangens.…
gedreven door de leuze
“arbeit macht frei”
zeiden zijn ouders
gesteund door
de plaatselijke arts
meer werken dat moet je doen
ze dreven hem verder
daar waar mensen
die vermoeid en verslagen
door politiek steeds voorgelogen
met stille angst
op hun einde zaten te wachten
in een wanhopige wraak
staken ze de banden
van het brommertje…
Mijn vader met zijn pet en brommertje.
Hij moppert wat, dat deed hij ook toen hij nog leefde.
Een persoon die zorgde dat ieder voor hem beefde.
Ik heb geen vrees meer,
alleen een beetje medelijden.
Zijn woede was alleen maar onvermogen,
zijn leven gaf niet wat hij wenste te zijn.
Dat zie ik nu, in mijn herinnering.
Ze leven niet echt.…
555
Bezig met laden