Alle inzendingen over colablikje

Ik schop een colablikje weg. Lekker hard; het maakt niet uit want alles slaapt. Bij de stoeprand remt het af; blijft plakken. Het steekt. Ik trap verwoed nogmaals. Bloed en tranen vullen de goot.…

Eenzaam lig je daar vergeten en verloren. Restjes rode verf bladderen gedeukt blik. Dromend, over vroeger waar bruisend verlangen haar brandende dorst mocht lessen. Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

Ik graaf naast moeders graf mijn colablikje in, het opgerolde briefje gaat over oma’s Bijbel, mijn vraag aan God en wat ik mis van ons gezin.…