Alle inzendingen over cvs

Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en ondertussen weer Assepoester te kunnen zijn.…

CVS, fibro of ME. Wat doe ik ermee? Er is helemaal niets aan mij te zien. Ben ik dan een aansteller misschien? Moeheid en pijn is te meten, als men mij maar wil geloven. Maar velen weten mijn vlam van hoop al weer snel te doven: “Niets te vinden op röntgen of in bloed. Dus is het psychisch! Dag...het ga je goed!”…

CVS, fibro of ME. Wat doe ik ermee? Er is helemaal niets aan mij te zien. Ben ik dan een aansteller misschien? Moeheid en pijn is te meten, als men mij maar wil geloven. Maar velen weten mijn vlam van hoop al weer snel te doven: “Niets te vinden op röntgen of in bloed. Dus is het psychisch! Dag..het ga je goed!”…

Chronisch ziek zijn vergt chronische humor, omdat het lot je anders vierkant uitlacht : Minstens anderhalf miljoen mensen in dit land, met Fibromyalgie, CVS, ME, enzovoort, willen graag werken en een menswaardig bestaan. Door media en politiek worden zij niet gehoord.…

Ik wil wel maar het lukt niet. Mijn spieren werken niet mee. Ik kan alleen maar liggen, mijn lichaam zegt tabee. Tandenpoetsen, eten, zelfs zitten is al zwaar, Maar ik laat me niet kisten, alleen op dit moment is het onverdraagbaar. Ik ben zo moe. O wat is het koud. Ik sta te rillen op mijn benen. De kou trekt door tot in mijn botten. Ik…

ik had nooit gedacht laat staan verwacht dat mijn verleden leeft in het heden van levensschatten beroofd was ik veel liever dood dan zo door te moeten leven niets meer om af te geven alleen plicht en pijn kan geen zingeving zijn energie voor enkele uren dit kon beslist niet langer duren mijn beste tijd is voor de baas daarna kijk…

Alsof een reuzenhand onzichtbaar om mijn torso klauwt Adem kwijt onderweg De trap een berg om tergend traag te bestijgen Mijn handen onder stroom uitval Oogleden dammen voor een wellende zee Oren uitgefloten In alle kleuren van de regenboog Vingers die de pen torsen Laat mij maar even liggen…

Ik wil zo graag Zo ontzettend graag De doodgewone dingen "Die" doodgewone dingen van het leven Gewoon weer kunnen doen Net als vroeger Net als toen 's Avonds een blokje om Even langs de bakker Uren kletsen met vriendinnen Spontaan aan een schilderij beginnen Op de Bonnefooi met de tent op reis Genieten op een terras met heerlijk sorbetijs…

Ik mis het leven Het leven zoals het hoort te zijn Ik mis het om echt te leven Ik heb al veel te lang geen leven meer Ik breng mijn dagen door op bed en bank En geloof me dat doet zeer Er zijn dagen dat ik heel veel jank Want ik wil niets liever dan mijn leven terug En ik kan niet anders doen dan hopen Dat er ooit een medicijn voor komt En…

Ik kijk door het raam naar buiten Daar buiten is het leven Ik wil het ook proeven Aanraken en voelen Al is het maar heel even Maar liever voor altijd Ik ben het al veels te lang kwijt…

De prikkels worden mij teveel Emotie's vliegen naar mijn keel Ik kan de vele indrukken niet meer verwerken Dat laat mijn zenuwstelsel mij dan ook zeer goed merken Het eist nu zijn hoognodige rust Ik ben mij daar dan ook zeer van bewust Als ik verkeer in deze staat En weet dat dit niet zomaar over gaat Er zware hersenmist ontstaat Ik me haast…

Accepteren moet je leren Dat gaat niet vanzelf Het is beter dan te zwemmen tegen de stroming in Waar jij niet doorheen komt Jij duur voor moet betalen Geen winst uit zal behalen Dus leer te "accepteren" Ook al is het moeilijk om te "leren"…

Ik sta vast op dit station Ik wil verder reizen Mee met die wagon…