hij overzag het veld
vanaf zijn schimmel
zag niets van belang
voor een gezonde man
twee mannen
samen
tja
twee vrouwen
komt voor
zijn vraag was
welke man hoort
bij welke vrouw
of andersom
maar dat bleef onbekend
hij was slechts de eenzame ruiter
op zijn paard van fatsoen
hinkend naar
naar de einder
van een doodsaai leven…
Lieve abrikoos, vergeef me al die keren
dat ik voor een ander koos,
voor ordinaire pruimen om maar iets te zeggen
matgeel of doodsaai blauw,
het valt ook nauwelijks uit te leggen
wanneer ik op je zachte vruchtvlees kauw.…
(zelfs de duivel is er jaloers op
zit zich ergens te verkneukelen
in een doodsaaie decemberkeuken
en kan er een punt aan zuigen)
Zo kwam het dat Texelse Maria
of moet ik zeggen dekselse -
een goddelijk kind baarde
Christus wierp op het strand.…
geen noemenswaardige inhoud
er is zoveel onzinnigs geschreven
dat ik mij daarom van harte onthoud
van scheutigheid door mij bedreven
niet dat ik niets heb te vertellen
o, je kent me van haver tot gort
vandaag ontzie ik jou te kwellen
heden geen overpeinzing of
nutteloos ongerijmd gedicht
op jouw overdadig besmeurd bord
ik reik jou de doodsaaie…
Maar nee, naar niets smakende doodsaaie koekjes...'
Ziedaar het wrede lot van mijn dierbare aristocratische nietskenner en alleskunner
van blauw bloed die van huis uit in de wieg gelegd was
om zich maatschappelijk verdienstelijk te maken
als religieus conflictmediator, poetsenpodcastmaker
van theaterproducties en parttime schrijfdichteres…