Alle inzendingen van Anton van Amerongen

Lippen nopen tot pillen monden noden de maan te zwijgen in stilte. Laten we punten slijpen de polsbanden doorknippen die slippendragers van uren. Konijnen bij de vleet sterven het geworden leven ontwortelt de grond begraaft zichzelf. Telkens als stenen tekens slaan en plots planeten vervagen vervelt de zon als een slang. Oude vingers…

Ik sleep je mee. In de zonnige levenslust wil ik al je geheimen ontsluieren onder het stimulerend gekwaak van kikkers. Je zoresijzers zullen gloeien dan smelten. Ik denk aan een grote vette roetzwarte tor die over je benen loopt. De gil die je giechelend slaakt, ja ook jij Daniëlle. Je bloesembokaal bulkt vol leven en je lijf laait een donkere…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

De nimf is een valse teef kwijlend meesmuilend hitsig kwispelvlooiend potenrijend bitsig tongzwetend geilogig vachtvrijend ritsig bessig zieltogend deinend slijmsporen spattend op m'n wreef nagelstrepen als kreeftkrabsels over schenen schendend mijn grommig nee! Klampompende sponslongen fluitende ketelpijpen zeepbellenblazende broccolibrokjes…

Stil zijn is ademen zonder lucht te kapen een doorbloeden van levensaderen. Stil zijn is een luxe een voldragen bestaan dat niets hoeft te doen om te weten wat nodig is. Spreken is een last een strijd om licht om aandacht en ontzag dat daden moet werven. Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden.…

Er gaan mensen dood zonder te sterven en er sterven mensen zonder dood te gaan. Jij doet het tweede al veel jaren aaneen zelfs zo hevig dat mij het eerste dreigt. Mijn dood zal dan weer het sterven vergroten dat zich genadeloos intens aan je voltrekt. Het is de dood de eer te na jou nu nog in te rekenen. Hij stelt dit dan ook zo…

De zon brandt de wolken stuk de blauwe hemel kraakt het wit de lucht strekt zich lui uit de horizon valt uit het aardse bed. Ik voel me ijler dan de wind stijg tot ongekende hoogten smelt bergtoppen van ijs vrij waar alle woorden stil vallen. Stijgen, stijgen, stijgen tot zonnestralen ongehinderd door mijn huid dringen het hart raken…

Als ik al opsta - het is niet gering - vallen schilfers voor mijn voeten spatten zweetdruppels in het rond geuren oksels van gekloonde stier. De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane…

Je kijkt me vuil aan als een tegoedbon die een dag over tijd is. Te laat om te vergelden gisteren nog iets waard nu slechts een vodje. Het is je te veel moeite om me weg te gooien en te veel eer voor mij. Dus leg je mij weer terug in de la waarin je alles om het even wil vergeten.…

in het vuur ziet een mens hoe het leven vlam vat en woedend hitte verteert in as legt wat gloeiend rood aan vuisten murw sloeg en verlangen smeedde de rook geeft signalen van rijk vergiste tijden de geuren verdampen in de weidse lucht uitspansel van beloftes dromen die daden wekken…

het water dat aan de lippen staat in de mond stroomt als dorst lust aan leven en liefde geeft en verdrinkt in een moment elk nu toen en dra vervliegt in de zucht naar wat zal overblijven als alles eindelijk voorbij en zonder meer is weggeschreven…

in de nacht zing ik sterren een oud lied van mens alleen nee geen schreeuw maar sereen en zacht: breekbare melodie als een donkere vogelvlucht angst tillend voorbij de dood…

wat indruk maakt is vaak zo alleen in de strijd om het bestaan sterft in het moment dat je het verlaat in weerwil van liefde de band die knapt het ei dat breekt de zon die ondergaat…

Soms staan mijn zenuwen wijd uit straalt de grijze massa van mijn brein maar vaker zitten ze in de knoop in rollen prikkeldraad voor mijn ogen. Soms ben ik zo rusteloos en actief dat ik elke nieuwe seconde verscheur maar vaker ben ik ijzig kalm en stil verstar ik urenlang in een huivering. Soms ben ik als een bezige bever die naarstig een…

verpulver het potlood de vingers aan de rol rullen geurige tabak likken warm het slijk de letters branden aan rokende zinnen de woorden knetteren een zwevende waas verzilver de katapult het elastiek stil de spil springt en velt tong flarden mompelmoed o nicotine o alcohol o wierook o waanzin dat alle heerlijkheid genoegen vindt…

het slikken verleerd adamsappel verzonken bet ik zijn lippen laaf de tere barsten zijn tong ligt verbeten in de gehavende mond de neus versmalt zich beklemtoont het einde soms wil hij iets zeggen maar zijn ogen spreken het zwijgen van de dood woordloos verzonken hij hapt naar adem wil niet dat het leven hem elk moment tergt in…

ik oefen mezelf in afwezigheid denk gedachten die niet helen voel lust die niet wil delen proef liefde zonder zekerheid tabak rookt straf en zindert snel geest en wijn wissen sporen uit Dionysos bespeelt harp en fluit ja ik geloof in een hemelse hel rots in de branding ben ik wel af als grof gruis val ik uit handen deze golf zal zonder…

Al het mij dierbare sterft ieder moment steeds zie ik het gaan en laat het mij alleen in een onthutsend nu dat ik moe ben te zijn. Alles leeft telkens weer in een voortdurende golf slaat het tegen klippen hemelbestormend driest een toekomst tegemoet die onvervulbaar blijkt. Ik vergeet mezelf te zijn te rusten in het weten dat alle…

Denver (15) staat wankel op zijn pootjes hij loopt dan ook de laatste loodjes. Toch blijft zijn humeur heel felien hij wil het leven tot op de bodem zien. Bovendien likt hij nog fervent z'n vacht alsof hem nog wat glanzende jaren wacht. Ach, ik gun hem er zeker wel zes want elke dag geeft hij me wijze les in de volharding van het bestaan…

Wat mensen zoal bezighoudt aan tijd kauwen op een dag denkt zich aan me voorbij vermeit me in stille triomf. Zo iets al een bedoeling had zijn zij het niet geweest. Zo iemand nog idealen schept zullen zij het niet worden. Dus reizen zij volvet verder laait naijver in ijdel bloed happen muilen in het slijk hongerig van steedse nood.…

Ik ben vandaag een jaar dood moet zeggen dat het went ik heb erger meegemaakt. Mijn ogen zijn verschrompeld tot krenten maar er is toch niets meer te zien. Oren plakken aan mijn wangen vangen verloren geluiden zonder toon. In mijn mond een ranzige smaak van zuur geworden papillen en tonsillen. De fiere neus ben ik helaas kwijt er rest…

Zweten en niet meer weten waar de angst de bodem raakt in welke druppel de dorst naar de verlossing smelt. Zweten is een beetje sterven je lijf tot het uiterste koelen zodat niemand zich eraan warmt en allen wachten tot je bezwijkt.…

ik ben een manke vogel die alleen in dromen vliegt met armen van verbeelding gebundelde kracht in borst weer wakker stort ik neer in het matras geklitte veren doelloos gefladder lucht protest de dag verstrikt in prikkeldraad…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

Na een welverdiende warme douche droom ik graag van Penélope Cruz. Ze heeft ogen om van te smelten en zet mijn hartslag op stelten. Lippen die als vleugels vlinderen in het vlees van woorden zinderen. De hals is ranker dan een giraf draait mij ermee om in het graf. Pronte borsten volmaakte natuur heerlijk te boetseren in liefdesvuur.…

Ik drink water naar zee pleng en plons tranen blus de branding bloot. Werp zand in de golven schuim al mijn kragen af. De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is…

God ligt in de duinen te vrijen met Texelse Maria of moet ik zeggen dekselse - de vonken spatten ervan af. God heeft natuurlijk gelijk zijn heerschappij te laten gelden over de memmen van Maria die zwemmen in honingmelk. Dat moet ik hem nageven aan lust stelt hij geen grens evenmin aan zijn geloof ja zijn ogen schieten vuur. (zelfs…

Als ik morgen wakker word bezetten krokodillen de A2 en massa's kikkers de straat. Treinen boordevol leguanen met geldige OV-chipkaarten reizen massaal naar Zeeland. Thuis hebben naaktslakken de badkamer aangeveegd, kwijl kruipt onder de deur. De klerenkast ligt vol eieren van te kweken dinosauriërs; sommige zijn al uitgekomen. Slangen…

een pokdalige pikpest worstelt zich woestweg door vunzig vleesmoeras built uit blubberballen bellenblaast gore gassen stinkt een rotte stank reptiel type kutkrokodil langs Lange Linschoten lebbert lekker in lilvraat zodat zelfs een zwerfkat (k)anaalstaartsgewijs jankgeilmiauwend vlucht…

ik lig wezenloos moe als een uitgespreide deken op het bed van depressie alle gedachten spuugzat het laken in zweet gedrenkt van lui geworden plannen en gekheid op een stokje elk gevoel hopeloos mat kussen volgestort van tranen gezwollen leed en zelfbeklag kringen die naar drank ruiken doorgerookte Javaanse Jongens het matras biedt…