inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.519):

Crescendo

De zon brandt de wolken stuk
de blauwe hemel kraakt het wit
de lucht strekt zich lui uit
de horizon valt uit het aardse bed.

Ik voel me ijler dan de wind
stijg tot ongekende hoogten
smelt bergtoppen van ijs vrij
waar alle woorden stil vallen.

Stijgen, stijgen, stijgen
tot zonnestralen ongehinderd
door mijn huid dringen
het hart raken in de kern.

Stijgen, stijgen, stijgen
tot de geest verdampt
het bloed zift, het leven zwelt
en ik louter licht word.

Schrijver: Anton van Amerongen, 10 januari 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 77

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)