biografie: Anton van Amerongen
Anton van Amerongen (1959) is afgestudeerd bioloog en co-auteur van een boek over het menselijk reukorgaan, Verborgen Verleider, dat samen met de bekende psycholoog Piet Vroon (1939-1998) en Hans de Vries is geschreven en in 1994 verschenen is bij Ambo en in veel talen vertaald.
Als gevolg van chronische depressiviteit is het hem niet gelukt een carrière op te bouwen als wetenschapper of te slagen in een ander beroep. Hij houdt zich de laatste jaren bezig met vrijwilligerswerk, onder andere in een buurthuis.
Daarnaast heeft hij zich toegelegd op schrijven en tekenen. Hij heeft enkele optredens gehad als dichter, onder andere op een poëzieavond (januari 2006) georganiseerd door Menno Wigman in het kader van het kunstenaarsproject 'Het Vijfde Seizoen'.
Een selectie van zijn werk is ook te zien op http://notnajja.bravehost.com
Inzendingen van deze schrijver
188 resultaten.Schokdempers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
209 Lippen nopen tot pillen
monden noden de maan
te zwijgen in stilte.
Laten we punten slijpen
de polsbanden doorknippen
die slippendragers van uren.
Konijnen bij de vleet sterven
het geworden leven ontwortelt
de grond begraaft zichzelf.
Telkens als stenen tekens slaan
en plots planeten ...
Het afgrijzen van de godin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 278 Ik sleep je mee.
In de zonnige levenslust wil ik al je geheimen ontsluieren onder het stimulerend gekwaak van kikkers.
Je zoresijzers zullen gloeien dan smelten.
Ik denk aan een grote vette roetzwarte tor die over je benen loopt.
De gil die je giechelend slaakt, ja ook jij Daniëlle.
Je bl...
Zinkend schip
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 447 Terwijl ik me vorm tot leven
en armen sla in de warmte
die me koestert en omringt,
voel ik de last van de leegte
het drieste stulpen in het niets
van het bulkende bloed
dat bloeit, gutst, geeft
en overstromend, stof inbedt,
verteert wat aan leed was
maar geen weg weet met zin.
Het verlan...
Hondsdolheid
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 652 De nimf is een valse teef
kwijlend meesmuilend hitsig
kwispelvlooiend potenrijend bitsig
tongzwetend geilogig vachtvrijend ritsig
bessig zieltogend deinend
slijmsporen spattend op m'n wreef
nagelstrepen als kreeftkrabsels
over schenen schendend
mijn grommig nee!
Klampompende sponslongen
...
Gesproken stilte
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 258 Stil zijn is ademen
zonder lucht te kapen
een doorbloeden
van levensaderen.
Stil zijn is een luxe
een voldragen bestaan
dat niets hoeft te doen
om te weten wat nodig is.
Spreken is een last
een strijd om licht
om aandacht en ontzag
dat daden moet werven.
Spreken is blazen
lucht v...
Stokoud
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 745 Er gaan mensen dood
zonder te sterven
en er sterven mensen
zonder dood te gaan.
Jij doet het tweede
al veel jaren aaneen
zelfs zo hevig dat
mij het eerste dreigt.
Mijn dood zal dan weer
het sterven vergroten
dat zich genadeloos
intens aan je voltrekt.
Het is de dood de eer te na
...
Crescendo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 203 De zon brandt de wolken stuk
de blauwe hemel kraakt het wit
de lucht strekt zich lui uit
de horizon valt uit het aardse bed.
Ik voel me ijler dan de wind
stijg tot ongekende hoogten
smelt bergtoppen van ijs vrij
waar alle woorden stil vallen.
Stijgen, stijgen, stijgen
tot zonnestralen...
Goedemorgen Nederland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 439 Als ik al opsta - het is niet gering -
vallen schilfers voor mijn voeten
spatten zweetdruppels in het rond
geuren oksels van gekloonde stier.
De onderkin van voortvluchtige stoppels
krabt haren kippenvel de rug op
mijn oogleden trillen uit het rag
dat de diepe nacht er heeft gesponnen.
...
Verlopen tegoedbon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 805 Je kijkt me vuil aan
als een tegoedbon
die een dag over tijd is.
Te laat om te vergelden
gisteren nog iets waard
nu slechts een vodje.
Het is je te veel moeite
om me weg te gooien
en te veel eer voor mij.
Dus leg je mij weer terug
in de la waarin je alles
om het even wil vergeten.
verheffing
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 256 in het vuur ziet een mens
hoe het leven vlam vat
en woedend hitte verteert
in as legt wat gloeiend rood
aan vuisten murw sloeg
en verlangen smeedde
de rook geeft signalen
van rijk vergiste tijden
de geuren verdampen
in de weidse lucht
uitspansel van beloftes
dromen die daden wekken
save as
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 287 het water dat aan de lippen staat
in de mond stroomt als dorst
lust aan leven en liefde geeft
en verdrinkt in een moment
elk nu toen en dra
vervliegt in de zucht
naar wat zal overblijven
als alles eindelijk voorbij
en
zonder meer is weggeschreven
sterrenlied
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 421 in de nacht zing ik sterren
een oud lied van mens alleen
nee geen schreeuw maar sereen
en zacht: breekbare melodie
als een donkere vogelvlucht
angst tillend voorbij de dood
weerwil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 536 wat indruk maakt
is vaak zo alleen
in de strijd om het bestaan
sterft in het moment
dat je het verlaat
in weerwil van liefde
de band die knapt
het ei dat breekt
de zon die ondergaat
Manisch depressief
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 517 Soms staan mijn zenuwen wijd uit
straalt de grijze massa van mijn brein
maar vaker zitten ze in de knoop
in rollen prikkeldraad voor mijn ogen.
Soms ben ik zo rusteloos en actief
dat ik elke nieuwe seconde verscheur
maar vaker ben ik ijzig kalm en stil
verstar ik urenlang in een huivering.
...
rookt nog na
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 236 verpulver het potlood
de vingers aan de rol
rullen geurige tabak
likken warm het slijk
de letters branden
aan rokende zinnen
de woorden knetteren
een zwevende waas
verzilver de katapult
het elastiek stil de spil
springt en velt tong
flarden mompelmoed
o nicotine o alcohol
o wieroo...
Parricidium
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 591 het slikken verleerd
adamsappel verzonken
bet ik zijn lippen
laaf de tere barsten
zijn tong ligt verbeten
in de gehavende mond
de neus versmalt zich
beklemtoont het einde
soms wil hij iets zeggen
maar zijn ogen spreken
het zwijgen van de dood
woordloos verzonken
hij hapt naar adem...
erosie
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 268 ik oefen mezelf in afwezigheid
denk gedachten die niet helen
voel lust die niet wil delen
proef liefde zonder zekerheid
tabak rookt straf en zindert snel
geest en wijn wissen sporen uit
Dionysos bespeelt harp en fluit
ja ik geloof in een hemelse hel
rots in de branding ben ik wel af
als...
Ontheemd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 446 Al het mij dierbare
sterft ieder moment
steeds zie ik het gaan
en laat het mij alleen
in een onthutsend nu
dat ik moe ben te zijn.
Alles leeft telkens weer
in een voortdurende golf
slaat het tegen klippen
hemelbestormend driest
een toekomst tegemoet
die onvervulbaar blijkt.
Ik vergee...
Dankzij Denver
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen 619 Denver (15) staat wankel op zijn pootjes
hij loopt dan ook de laatste loodjes.
Toch blijft zijn humeur heel felien
hij wil het leven tot op de bodem zien.
Bovendien likt hij nog fervent z'n vacht
alsof hem nog wat glanzende jaren wacht.
Ach, ik gun hem er zeker wel zes
want elke dag geeft h...
Waar blijft de conducteur?
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 270 Wat mensen zoal bezighoudt
aan tijd kauwen op een dag
denkt zich aan me voorbij
vermeit me in stille triomf.
Zo iets al een bedoeling had
zijn zij het niet geweest.
Zo iemand nog idealen schept
zullen zij het niet worden.
Dus reizen zij volvet verder
laait naijver in ijdel bloed
happen...
IM Mezelf
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 392 Ik ben vandaag een jaar dood
moet zeggen dat het went
ik heb erger meegemaakt.
Mijn ogen zijn verschrompeld tot krenten
maar er is toch niets meer te zien.
Oren plakken aan mijn wangen
vangen verloren geluiden zonder toon.
In mijn mond een ranzige smaak
van zuur geworden papillen en tons...
Zweten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 345 Zweten en niet meer weten
waar de angst de bodem raakt
in welke druppel de dorst
naar de verlossing smelt.
Zweten is een beetje sterven
je lijf tot het uiterste koelen
zodat niemand zich eraan warmt
en allen wachten tot je bezwijkt.
stok achter de deur
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 247 ik ben een manke vogel
die alleen in dromen vliegt
met armen van verbeelding
gebundelde kracht in borst
weer wakker stort ik neer
in het matras geklitte veren
doelloos gefladder lucht protest
de dag verstrikt in prikkeldraad
werk in uitvoering
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 225 hier slaapt een dichter
dromen woorden verzen
verzuchten regels stilte
buiten jakkeren de beelden
daar gutsen buien ideeën
stormen emoties aan zee
gieren zenuwen het land
hier rust een dichter
lijmen gedachten zinnen
bindt poëzie het papier
O Penélope
hartenkreet
3.1 met 9 stemmen 1.499 Na een welverdiende warme douche
droom ik graag van Penélope Cruz.
Ze heeft ogen om van te smelten
en zet mijn hartslag op stelten.
Lippen die als vleugels vlinderen
in het vlees van woorden zinderen.
De hals is ranker dan een giraf
draait mij ermee om in het graf.
Pronte borsten volmaa...
Watersnood
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 670 Ik drink water naar zee
pleng en plons tranen
blus de branding bloot.
Werp zand in de golven
schuim al mijn kragen af.
De horizon is geen dorst
die ik zal kunnen lessen.
Strooi alle krachten murw
mok en mors scheutig energie
laai dan de laatste vuren op.
Ik zwem dit lijf aan flar...
Alternatief kerstverhaaltje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.176 God ligt in de duinen
te vrijen met Texelse Maria
of moet ik zeggen dekselse -
de vonken spatten ervan af.
God heeft natuurlijk gelijk
zijn heerschappij te laten gelden
over de memmen van Maria
die zwemmen in honingmelk.
Dat moet ik hem nageven
aan lust stelt hij geen grens
evenmin aa...
Visioen uit Kopenhagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 295 Als ik morgen wakker word
bezetten krokodillen de A2
en massa's kikkers de straat.
Treinen boordevol leguanen
met geldige OV-chipkaarten
reizen massaal naar Zeeland.
Thuis hebben naaktslakken
de badkamer aangeveegd,
kwijl kruipt onder de deur.
De klerenkast ligt vol eieren
van te kwe...
zompig tafereel
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 211 een pokdalige pikpest
worstelt zich woestweg
door vunzig vleesmoeras
built uit blubberballen
bellenblaast gore gassen
stinkt een rotte stank
reptiel type kutkrokodil
langs Lange Linschoten
lebbert lekker in lilvraat
zodat zelfs een zwerfkat
(k)anaalstaartsgewijs
jankgeilmiauwend vlu...
Beddengoed
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.576 ik lig wezenloos moe
als een uitgespreide deken
op het bed van depressie
alle gedachten spuugzat
het laken in zweet gedrenkt
van lui geworden plannen
en gekheid op een stokje
elk gevoel hopeloos mat
kussen volgestort van tranen
gezwollen leed en zelfbeklag
kringen die naar drank ruiken...
Meer van deze schrijver...
