1586 resultaten.
het was te 's-Gravenhage.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
25 .
ik zie haar staan, nou ja
wat ongemakkelijk schijnt mij toe
of was ik onzeker
na enig verloop van tijd nader ik haar
ze staat immers alleen en wacht op de presentatie
van haar eerste boek, gelijk ik dat doe
.
we hebben wat overeenkomsten, het schrijven
en haar geboorteland aan zee
het is geen diepgang wat we bedrijven
mijn vrijpostigheid…
Opbiechten
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
91 ik ga graag naar bed, zo tegen mijn vast moment
tevreden ben ik meestal over wat ik heb gedaan die dag
een gevoel waaraan mijn "zijn" in vrede is gewend
het "oog op morgen" maakt vaak van oud nieuws gewag.
ik merk dat des nacht als ik even uit mijn bed mijn benen strek
en ik middels de radio met een andere stem word verwend
zoals het leven…
Een gedragen opa rol
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
47 vanochtend, al wandelend met de hondenketting
schoot mij te binnen dat mijn grootvader
aan het toneel was, zo luidde de uitdrukking;
in dit verband schiet mij het woord rekwisiet te binnen
zoals wordt gezegd in dit kader
is dat het de benaming voor allerlei voorwerpen
die bij een toneelvoorstelling nodig zijn, zonder tot decoratie
of garderobe…
onderweg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
49 steeds meer zie ik in de ander mijzelf
en minder de mens in zijn of haar kunne
ik zeg niet dat alles vergrijsd of verdord mij toeschijnt
neen, ieder die ik ontmoet wil ik de eigenwaarde gunnen
en daarbij liefde overmatig aangelijnd
ik zie mijzelf in een spiegel die hij, zij of het mij voorhoudt
en ga af op mijn intuïtie en/of ervaren gevoel…
ik heb de wind mee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
71 de scheppingsdrang en kracht
waaien even uit vier windstreken
het is schrijven over wat mij beroert
dat vooral uit het zuiden komt
het omsluit het verleden of nog verder in afstand
het spijt me dat ervaringen in de tijd verbleken,
zo lijkt
of ik duid in licht en zwarte kracht
al dan niet flitsend of achter het klavier
dan zie ik om heen…
Dankbaar
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
116 ik heb mij onlangs in de bloemetjes gezet
niet dat anderen dat mij ontzeggen
maar het was een dag waarop ik traag opstond uit bed
ik wilde dus liever nog even blijven "legge"
deze ochtend geschiedde in een nieuw jaar
een soort oud op nieuw. midden in de zomer
een moment waarin tot mij doordrong, ik verjaar
en zoals bekend, ben ik een zogeheten…
kundigheid.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
123 er kwam een echte poëet voorbij
en vertelde over mijn gedichten
hij vrolijkte mij op door te stellen;
jij behoort tot de lichtgewichten
ik was verrukt door zijn schrijven
en respecteerde deze bemoeienis
hoe meer ik zijn woorden liet beklijven
des te verrukter ik ontsteeg
uit mijn poëtische droefenis
soms heeft men humor nodig van dien…
wederkerigheid
netgedicht
2.0 met 10 stemmen
130 soms aanvaard ik eigenlijk het alleen zijn
steeds meer en heb ik vrede
in mijn bestaan,
natuurlijk negeer ik niet het unieke gemis
.
vaker spreekt in mij ook de rede
die er op duidt de huidige weg te gaan
zoals die zich reeds allengs ontvouwt en
al meedragend een onvervangbaar zielenbestaan
.
in de omgang met de andere mens
vind ik meer…
Een altaar in de open lucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
196 Waar het kronkelige Bolckpad
het water van de Dommel kruist
en met het lawaai van het asfaltviaduct
op korte afstand
Daar loop ik met kleine, langzame stapjes
over vele roestkleurige treden omhoog
naar de in dezelfde kleur geschilderde offertafel
en ga op een klein, smeedijzeren stoeltje in de buurt zitten,
waar ik in een ontwakend heden…
Een horzel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
139 de mens wordt geschapen
en verliest de ware binding met al
hij groeit vanuit een enkel moment
en verschijnt allengs in een eigen variëteit
eerstens aards aangelengd, van na-apen
tot een tot een eigen vorm van zijn wasdom,
zo hij al daartoe is geroepen.
tot een bewust zijn met volwassen trekken
alhoewel het bestaan slechts deels
vaag voor…
in de zachte wind
netgedicht
2.0 met 8 stemmen
136 in de zachte wind hoor ik jou
je bent er nog steeds
niet zichtbaar, maar voel het aldoor
ik ben er zeker van, daar ik van je hou
verbonden zijn geweest in het verleden
zegt dus niets over dat wat blijft
ik zie je warme glimlach in het heden
het is net alsof mijn hart daar over schrijft
doch sterk is het gemis in zijn aardse wezen
onontkoombaar…
Nutteloos gejammer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
146 het licht laat zich dees dag onstuimig zien '
t was toch altijd een vreugd voor onze ziel
de zon stemde de mens tot een goed humeur
waar binnen vaak de schaduw even wegviel
toch is de zon niet zondermeer een zegen
daarbij kiest het weder andere wegen
schalks gaat het klimaat om met het verschijnsel regen
de aardse opwarming gebruikt een venijnig…
de orde van de ouderdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
125 ik behoor tot de orde van de ouderdom
de erkenning heeft lang op zich laten wachten
en wel te verstaan door mijzelf. andere zagen het al lang
doch het jeugdige blijft voortdurend in mijn gedachten.
de voorbije jaren hielden mij in menig droom
natuurlijk heb ik weet van de onderscheidende levenslagen
doch de alom aanwezige ontkenning kent ook…
Warmte
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
256 .
Ik erken het nut van de winter
Tijd voor kou, slipgevaar en inkeer
Alhoewel het sombere weer de stemming dempt
Haast eindeloos leefden we in een donkere atmosfeer
.
U snap het al. Deze man is op zoek naar het licht
Liefst door de zon aangestuurd
En hopende op kleur in de natuur
Of al was het maar dat nieuw opkomend gras geurt
.
Ik was…
Achter de einder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
220 .
schoorvoetend verschuift mijn overzicht naar de horizon
om te zien of daarachter nieuw leven is te ontdekken
natuurlijk blijft het verleden met liefde aan mij trekken of opwekken
om goud te bewaren, niet af te stoten
.
doch de dag van morgen dringt aan om de lijn naar overmorgen op te rekken
het is niet zo dat het plots naar binnenkomt
de…
lieven in de schaduw
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
246 van opzij, zie ik haar aldoor
opdat de schaduw ver van mij blijft
oh, het is ook wel zo dat ik haar hart niet verstoor
als de pose maar niet wegdrijft
ik nog tot haar uitzicht behoor
woorden drijven dan vooruit
beheersen de intensiteit van een luit
ja, de schoonheid van liefde kent grenzen
binnen dat verzicht heb ik ze zwijgend geuit
met…
een dalende zwaan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
911 in haar voorgevormde lijf, strak gehuld
in een vluchtig bollend avondjapon
met haar huid als zwoel soepel aangevuld
om een theatraal karakter
met in het aangezicht een glimlachende zon
om haar rijkgevulde lippen
.
schreed ze de trap af, tree voor tree
geen pauw kon aan haar wijze van gaan maar enigszins tippen
en ontving zichzelf in een brede…
Een kortzichtigheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
258 Men verliest de ander zichtbaar uit het oog
Over de jaren heen treurt je gevoel over het ongrijpbare
In den beginne was het een heel etmaal dat de vreugdeloosheid zoog
De natuur weet ervan, het gevoel is aanvankelijk verward, zij kon het niet verklaren
.
Nu de kramp langzaam oplost in de tijd en onverschillig lijkt
Verschijnt in mij het besef…
's mensen aard
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
259 .
het wit heeft niet alles aangeraakt
ik bedoel dat het groen en grijs niet overal
deze nacht is bezocht door de maagd
maar was zuinig van sneeuw, neen zij toonde
geen duidelijk helder vooruitzicht, bovenal .....
.
we hebben er niet om gevraagd, (wellicht een enkeling)
Ik ben eerder gewaarschuwd voor mogelijk glad gedrag
door bewegende praters…
In de ban van de ring
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
277 voor een moment zag ik haar
de zon door het raam
ze raakte me aan, ze raakte de zachte kant van mijn ziel
het heeft nog geen naam, maar het was een warm gebaar
een ander speelde met het hart van een kind
plotseling was ik even in de war
of was ik het die het verleden aanraakte
ja, dat moet het zijn geweest
het was die gedachte of een verlangen…
onder de regenboog
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
220 .
sprak ik
in een onverwachte diepte
in de stroom van een moment?
zomaar
.
een witte wolk sprak en zei
kijk naar het blauw dat ik bedek
dat vele gedachten in de lucht houdt
.
de vogels zingen eeuwig op mijn dak in een afwisselende zucht
.
ik wiegde in stilte, boven het moment
en keerde terug naar het heden
naar de blik van mijn ziel
waarin…
zicht op overzicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
268 ik zie in jullie blikken naar elkaar
in één opslag een wederzijds gebaar.
in mijn spiegel, in mijn verleden ziel, zo eigen.
ooit waarnaar mijn verlangens riepen, woordeloos
maar vergaan zijn, onderweg naar de breekbare snaar
in de slijtende hoop, uitlopend op de stervensweg
die een vergankelijke liefde koos
ik zie in jullie gezicht
ieder…
de geletterde kapel, elders (proza)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
342 vandaag was ik er niet.
ik was er niet bij. daar waar woorden gewisseld werden. in intiem verband. mijn gedachten wilden iets verwachten van meerdere spiegelende zielen. Ik was er niet bij.
mijn proza, van oude gedichten naar een nieuwe uitbeelding, verbeelding en verdeling
de woorden met hun geboorterijpe inhoud rusten verder op mijn papier, in…
De slag bij nacht
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
373 int donker, met bewegende ogen
is er sprake van een ridderlijke strijd
ieder vecht nobel en vaardig
ieder wordt in zijn Zijn meegezogen
het is een strijd in warrige tijden
ieders doel is het horen waardig
ik heb geen voorkeur te bepalen
het is als leiden en lijden en volgen
soms doet het denken aan malen
het is wachten op een gericht
dat…
omdat het gras ook groeit
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
286 .
de dag van gister draag ik aldoor mee
soms kent zij zwaarte doch steeds meer
het wezen van de liefde. zo bedoeld is.
dan verschijnt vaak gelijk een nieuw uitzicht, weliswaar
op de fundamenten van de oudheid; opgebouwd, uiteengevallen.
maar de zon vertelt nu dat wat was, nu nodig is,
voor een gerijpte geboorte
ja, ik ben weer even de zwaan…
Sprookjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
306 Keert de stilte om me heen terug
en krimpt alles buiten mij?
En mijn innerlijk telkens ook,
hebben alle mensen dit gemeen?
Het moet een verslavende vrijheid zijn
die ons verblindt,
maar ik zal geen angst kennen, oh nee!
"Wat goed is, is immers ook goed voor mij!"
roep ik uit om mezelf te kalmeren
De schemering laat romantiek achter…
zij en ik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
310 zij was oud en ver-
de tafel tussen ons in-
haar hart was zacht
zeker niet te min
ze gaf in stilte
alles wat zij bracht
doorheen het tikken van de pendule
keek ik naar buiten
aaide onderwijl het zachte tafeltapijt
ik was aan mijzelf gewijd
en keek daardoor te vroeg
in weerspiegelende ruiten…
"Euterpe"
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
341 ik wil soms enkel toetsen
voor hoofdletters gaan plaatsen
als mijn hart vraagt om een klinkende melodie
het lijkt dat het zwart-wit
minder mijn ziel wil weerkaatsen
en ik de vertaalde echo niet hoor
maar enkel in een snarentrilling zie
het is die muze die ook mijn innerlijk stuwt
en vaker vraagt om lyrische aandacht
maar dan middels…
ontluiken
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
355 ik draag haar door de nacht heen
wijl overdag vlagen van mist heersen van binnen
daadwerkelijk heb ik onze adem niet meer gemeen
dat roert mijn denken, vraagt om mij te bezinnen
allengs gaat alles nog verder op slot
en kan ik slechts kijken in een enkele richting
het blijkt ook nog eens een doodlopende straat
waar niemand voor mij een deur…
zonder herfst geen bloesem
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
285 praat mij het vallen van de blaren
niet aan als ik spreek over mijn herfst
mijn denken is er op gericht
inzicht te verkrijgen
hoe de schepping zich voedt
en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft
alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand
soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart
laat mij toch, denk ik dan,
mijn eigen weg…