1535 resultaten.
wat ik doe in mijn flu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
80 even wrijf ik over
mijn gulzige toetsen
wijl het slijm zich opdrijft naar boven
wachtend op de aandrang tot kotsen
mijn ruimte telt hoge zomerse graden
waarin ik aangedreven word om ook
in de winterdag in mijn eigen luiheid te baden
in zekere zin kom ik tot niets
al wat langer bekend bij mijn batterij
ik bedoel hier die van de geruisloze fiets…
Liefde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
71 liefde groeit daar waar licht verschijnt
het bloeit ook als het schemert
zelfs als jij uit mijn oog verdwijnt, dan nog
wordt zij nochtans bij nacht doorgaans opgehemeld
bij vlagen is het een zachte zucht
of enkele aan elkaar geregen momenten
dat eeuwig ervaren kan niet in het bewuste zijn
het zijn tellen uit de jaargetijde, genaamd de lente…
Genereren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
10 Als liefde vergaat tot enkel stof
en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden
volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum
verdwijnt de einder verder uit het zicht
en wordt geen enkele rozenstruik gemeden
Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert
is het onverwachte dat langzaam wordt geboren
natuurlijk was dat schuilend op…
Tillen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
4 heden rijm ik mijn verleden
maan mijzelf tot rust
probeer gister aan vandaag
te smeden opdat alles in
het smeulend as sissend sust
deze dag ben ik met mijzelf
en spreek me liefdevol toe
versober mijn gang en dromen
het maakt me minder moe
zal lentelicht spoedig komen?
soms is er genade, teveel voor
een moment of beperking
je gaat dan…
een volgende dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
56 vanochtend neem ik een andere weg
loop zogezegd in de schaduw van gister
dezelfde route maar in een ander daglicht
als een ontdekkingsreiziger ben ik,
lopend naast de heg
die mij geleidt langs een laatste rustplaats
nu komen de namen in beeld op de stenen
maar ik ken in het verleden geen steg
noch het wenen wat ooit werd gedeeld
ik…
ga mee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
46 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zei
ga je mee
mee met mij
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat zij mij met
vergankelijkheid suste
ik wist niet
dat het mijn geest was
die zich zelve vaarwel kuste…
ik en de kraai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
53 de kraai, mijn kraai buigt zijn hoofd
hij verblijft immer op zijn ijzeren pilaar
in de tuin, die tot mijn bescheidenheid hoort
en zie hem terwijl ik woorden zoek of droom
doch welke deugd schuilt er in dit gebaar.
hij verbeeldt de mens misschien
die vaart over woelige baren
eenvoudig kan ik dat verklaren
hij staat doorgaans met zijn lichtgewicht…
jeugdig elan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
58 ik was nog jong, een dromende tiener in de klas
en zag toentertijd al wijsheid als doel
niet dat ik wist wat dat was,
misschien die steeds herhalende vragen
of waren het voorbeden met gevoel?
al vroeg las ik geschriften, die ik amper begreep
en zocht naar zinnen overeenkomstig mijn aard
ik dikte die aan met koolstof, een potlood die er toe…
oud en nieuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
88 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim
*
ik was van mijn
schepping getuige
en wilde wederom
de horizon verklaren…
de eenvoud in onze jeugd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
33 in de winter van mijn jeugd
stonden de bloemen op het raam
als kunstwerken van de natuur
maar, het moet gezegd
voor dat inzicht kende ik nog geen naam
het was wennen deze week met vorst
en het schrappen van de voorruit niet meer gewend
dan ook nog de verwarmingstand laag in huis
even had de oude zwarte kolenkachel zich tussen
mijn gedachten…
Levend verleden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
139 Het is lang geleden dat ik
wat woorden ontving van haar
niet dat zij mij toebehoorde
Ze was verbonden en toch ongebonden
aan de mens naar wie ik enkel nog zie
als ik in het verleden staar, zij waarvan
ik allengs voortschrijdend inzicht ervaar
Zij, het fiere meisje van lang geleden
was ik zeker niet vergeten
doch sommigen leven ergens ver…
zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
41 omhuld voel ik mij
het maakt mijn wereld klein
de mist, grijs is als een weerbare deken
en voel me opgenomen in mijn eigen zijn
dat ik niet ver kan kijken
is soms een waar genot
maakt mijn wereld zelfs overzichtelijk
de ruis van elders komt niet aan bod
ik ben een met wat is
afgemeten in een kleine ronde
al het aards dat thans is verborgen…
De wandeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
48 Het volgen van een vroom pad
is wandelen langs wat staties
ik vond al langer het park
iets vredigs hebben, maar hoe en wat
Zelfs beelden en een altaar
staan er dag en nacht klaar
beschut door een omvangrijke nis
ooit bedoeld voor d 'heilige mis
het geloof vertoonde ooit de gebeurtenis
Deze plek bedekt deels
de uitlaatroute met mijn honden…
't onzegbare
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
50 het lijkt me een genot
niets te moeten zeggen
en alleen ergens te verblijven
geen woord dat dan over mijn lippen komt
alleen mijn lijf zou het uit kunnen leggen
dat wat ik niet luidop wil laten horen
immers zo veel heb ik al gezegd,
voor nog meer lijk ik verstomd
het laatste is vaak pijn of liefde
(wat is het verschil)
verborgen achter…
Blauw dromen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
82 mijn zicht is van buiten uit gekaderd
in zes vlakken glas
derhalve zie ik haar als afgebakend
echter haar uitstraling suggereert
over houten drempels heen een schoonheid
die in haar verschijning mijn droom benadert
daarin dansen wij rond de tafel
die ons een vage ruimte toebedeelt
zij schrijdt in geur "de parfum roze"
bijna op tastbare…
De hoed
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
46 Mijn leven is nagenoeg gevuld
met al wat mij heeft gebracht
't blijkt met gevoel en ongeduld omhuld
met een brede blik en te veel woorden
Weinig heb ik vooraf bedacht
men beweerde eens, dat alles zo hoorde
zelfs als de tegenwind het geluk verstoorde
waar het denken nochtans daar zin aan wilde geven
Om de vruchten van het bestaan te (her…
Flamboyant
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
54 Heden ten dage waar licht knokt
tegen donkerte en blaren dwarrelen
naar vaste bodem
lijkt het dat ook ik ga schuilen
om mijn ziel weer te ontwaren
Niet dat ik in de vroege mist
geheel zal opgaan
ook in mij is een terugtrekkende beweging
een tocht naar binnen
waar in afscherming de dood rijpt
naar winterse termen
en mijn gedachten doelloos…
ogenblik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
78 soms, zie je iemand, en kijkt je aan
het zijn mijn ogen die de blik verstaan
kan zijn dat ik word aangezogen
door de afstand die mij leert te gedogen
als mijn liefde geen weg vindt
mij eigenlijk nagelt aan de grond
mij aan het onherroepelijke bindt
wijl de ziel blijft zoeken, ook als de avond verstilt
het diepste ontmoet je soms plots in…
Bij tanend licht. Gedachten in de ouderdom 6
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
104 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
in de ban van de ring
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
41 soms gelukt het mij
mijn zwijgen op te rekken
dan wel anders uitgedrukt
gedachten binnensmonds
aan elkaar te rijgen om ze
vervolgens in slaap te sussen
en de ziel mij aanspoort
let op, probeer ze niet te wekken
laat ze rusten op een kussen
maar de ogen sluiten
en de lippen te doen verstijven
leidt niet altijd tot waarachtige openbaring…
ik word geroepen. Gedachten in de ouderdom 5
netgedicht
1.0 met 4 stemmen
51 het lijf of is het de geest
welk ervan beroert de rem het meest
alsof een zware slaap op mijn schouder drukt
en de kracht van de dag onderdrukt
is het bovenaards en onzichtbaar
ik zoek en denk en ik verklaar
dat het de blaren zijn die de zon verlaten
en mijn zomer het najaar inpraten
telkens is het onwennig gevoel
ieder levend wezen weet wat…
Wedergeboorte. Gedachten in de ouderdom 4
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
121 Ik behoor tot het deel der mensen
die nimmer de aardse top zal bereiken
aanvankelijk maatschappelijk opgestoomd
naar zekere hoogte achter onbewuste wensen
Met strevende drijfveren en standvastig
naar een naïeve verte blijven kijken
waar nochtans de werkelijkheid de waarheid toonde
en dat ik stilaan mijn ziele doelen diende te ijken
Het…
Rozenkrans. Gedachten in de ouderdom 3
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
70 Ik ben die ik ben
zo geworden
en verwen of ontwen
mijzelf
tussen het komen en gaan
Tijdens een moment
dat ik word gezien
of als ik met jou ben begaan
ik troost me als ik me
van een herinnering bedien
(als ik de dag van morgen
nog niet voel, laat staan
dat ik in mijn gisteren jou of jou
nog niet herken)
jij en jij en ik komen en gaan…
Zoeken naar het nu. Gedachten in de ouderdom 2
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
33 ik was even weg
en huisde elders
niet dat ik mezelf kwijt was
maar vertoefde nabij kwelders en schorren
kreken en blauwe luchten
en zocht mezelf
en terwijl ik dat zeg
zag ik velden vol uien, neen, zij waren
nog ver van een dreigend verdorren
wel deed de lucht mij drukkend zuchten
ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt
wilde het…
Onbeduidendheid. Gedachten in de ouderdom 1
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
100 Ik heb stapels aan archieven
in mijn onbewuste mee te dragen
een dag is al een druppel in de oceaan
dat is niet overdreven
en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen
Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee,
onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven
tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…
Zoeten
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
161 Puur lig je aan mijn zijde
een naaktheid opgebouwd uit beelden,
gedachten en verwachtingen die mij aldoor mijden
of van tederheid naar waar ik zo smacht
ik wil me sterk aan jou blijven wijden
Mijn hand gaat over jou, het korte groen
niet hoger is mijn verbeelding liggend in het gras
doch in zwaarte en inhoud onberekenbaar
ik zucht na iedere…
noorderlicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
92 als ik naar de koude trek
duizenden, ja duizend kilometers
in een bijna eeuwige tijd
haast tot slapends toe in de verveling
en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd
zonder maar iemand te zien, geen enkeling
langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen
met die eeuwige witte lijn in het midden
wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…
verdragen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
62 je sjouwt dezelfde zware lucht als je moeder,
zeggen ze vaak
gelijk als zij draag jij je hoofd net zo naar beneden
draagt ze op afhangende schouders
haar opgelegde levenslust;
het heden en misschien haar verleden
je loopt als je broer
met je armen strak langs je lijf
in je handen (als een licht gebalde vuist)
een sleutel die naar de…
de woorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
57 alleen wij kennen die vergulden momenten
waarin de waarheid spreekt in alle eenvoud
het lijkt op een uitzondering,
tijdens een eeuwige lente
waarin liefde haar verbindend licht ontvouwt
en jij spreekt de woorden, die nimmer vergaan
die door de hemel blijken te worden verzegeld
maar wel, precies op tijd, op aardse wijze geregeld
zo mag er voor…
een doorgaande weg
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
58 als mijn wereld dreigt zich
voor haar taak te verblinden
waar ik als door de tijd heen vaak van wakker lig
lijkt een er geen toekomst, is het als het ware
tossen of een dichte mist trachten op te klaren
wijl ik diep de adem bevries of het vocht zacht
of ongeremd laat gaan
dan wel dwangmatig zoek naar de uitkomst
al vele mijlen verder, zakt…