Alle inzendingen over eigenbeeld

Zoals mensen je kunnen zien, je kunnen ruiken, en je kunnen voelen zo ben je niet, je bent een andere, anders dan dat mensen van je denken. Want jij bent identiek, Zoals jij is er niemand, Ook al denken mensen van wel.…

je zult mij niet zo veel horen zeggen tenzij ik in herhaling val dan moet ik het mezelf toch nog opnieuw uitleggen en geraakt het kant noch wal meestal voel je mij wel aan ook als ik mijn blik verdraai, en aan een glimlach bouw, dan weet ik echt wel wat ik zaai, en aan de kracht die daaruit ontspruit geef ik meestal een spontane draai…

Koel en berekend Afstandelijk Gruwelijk Niets betekend Dat was mijn eigenbeeld Nu niet meer Het slechte maakt geen terugkeer Door jou boven mijn kwade ik uitgetild Loutering bestaat Een weg die tot een doel leidt Jouw fenomenale talent begeleidt de tocht naar oneindige maat van schitterende verwondering die innerlijk vernieuwt die artistiek…

achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in de glans van een ruit: een weerkaatsend eigenbeeld…

achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in de glans van een ruit: een weerkaatsend eigenbeeld…

Poëten dwingen tot betekenis ze maken water hard en stenen zacht ze forceren ruwe steen tot smaragd modelleren taal uit verdommenis Gewone bijen worden grootgebracht en zoemen aldoor in de vensternis ze zoeken buiten zien ontsteltenis en nieuwe beginsels worden van kracht Steekhoudende gedachten geel als lis vergroeien uit versteende dorst…

een zoon een zoon is mijn zoon hij is in mij nog niet gestorven vecht nog immer laat niet los wat hij heeft verworven krampachtig bewaar ik zijn beeld maar zie niet dat mijn zoon is verworden tot illusie; mijn eigenbeeld in de arena van mijn geest strijd ik nog steeds als heerser terwijl mijn koningschap al lang is…

natuurlijk aangemeten schatplichtig aan elke gewetensvraag wind, licht en druk spannen langzaam samen om levensvatbaar te selecteren wordt het vertwijfeling of ambiëren om te overleven onder primaten en leven wordt onmiddellijk gespeeld zodra je licht en duisternis kunt zien door in een variërend stramien te vechten voor het sterkste eigenbeeld…

immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid, als men dat wil en duidt, zo mogelijk, iedere verslaafdheid ik leer dan weer zitten op de grond, kruipend door woelige gedachten met ieder een eigenaardig lont en gehuld in knellende vachten als ik toekomst wil scheppen dien ik het gerezen eigenbeeld…

vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in diesem Lokal, braungeraucht sehe ich im Glanz eines Fensters: ein reflektierendes Selbstbild es ist das einzige, das ich, unabsichtlich, mit dir teil in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in de glans van een ruit: een weerkaatsend eigenbeeld…