Alle inzendingen over gilgamesj

Eerst kreunt er een duif, dan ooievaargeklepper – en heel het bos juicht.…

Een stem zegt zonneklaar: haal neer je huis en bouw een boot! Ik vlecht van riet een vaartuig groot en dicht met pek de naden. Het water stijgt, ik vaar als inval- kracht als veerman zonder vracht verdronken oorden over en zie dat wat er drijft geen vissen zijn. In de vierde wake raak ik verstrikt in lange draden van verwrongen en verstomde…

je stem ben ik vergeten, woorden zijn in tijd vervlogen nu ik je hoor en zie is de herinnering terug de opgeheven arm, je balansarm in de Gilgamesj-voordracht plotseling reikt de arm naar de zaal en raakt me bijna wil je afstand scheppen, wil je iets aangeven, vragen? soms het een, dan weer het ander?…

Wie kent die brombeer nog uit Pietje Bell die zuurpruim was de personificatie van nooit eens ja maar altijd die negatie van homo ludens in de contramine da capo in mineur tot aan al fine hij had als buurman niks óp met dat stel die schoenmaker, met zoon voor galg en rad avonturier, maar met een gouden hart als bendeleider van de hand…