Alle inzendingen over handgeschept

een woordschildering -handgeschept- het papier kent geen waardeoordeel…

De levensspiraal plooit zich terug, voldaan geworteld knijpt de natuur reeds één oog dicht, een innerlijk smoren in koperglans hangt als stille nevels boven het stiltedomein, waarin schaduwen als zwarte monniken het beeldsnijwerk voorbij schuifelen, een sterfzee van handgeschept bladpapier, met ontblote ruggen moedig wachtend op de eerste zweepse…

een eerste schets in ronde streken op handgeschept papier geen scherpe lijn omdat pastel moet vloeien zonder pijn jouw reiken naar het leven is totale harmonie bewegen is een gracieuze dans die ik in kleuren vang je gezicht bloeit open in het licht van andere ogen je stem zingt in het koor als een juweel voor het gehoor…

geen papyrus meer of dikke rollen perkament handgeschreven boeken worden als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke…

In heiligenschijn loop ik in een trance van gewijde krekelkoren de dreef af die leidt naar de abdij: zoetgevooisde bomen onderhouden de lommer kostbaar als ingebonden oude boeken de kern van god bewaren in middeleeuws handgeschepte taalkasten van de abdijbibliotheek.…

lichaam wees lief voor mij wees bedding voor dit vreemd getwijnde leven wuif naar mij met armen vol schaterende bloemen zodat ik je zonder schroom een bondgenoot kan noemen bolster mijn stoutste dromen in vliezen van handgeschept papier zodat ze spelevaren tot in de bomen als ik de zonnewende vier en haal eindelijk eens de ploeg door…

(tussen de regels staat de waarheid) en als het plot tot een einde komt, presenteer je op handgeschept papier een heel dun boekje, dat wordt bijgezet op de plank. ach, niemand zal er nog naar talen.…