Het hart dat bleef
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 
16
16In de stad waar straten fluisteren
en mensen soms te stil worden,
liep zij -
met een hart dat groter klonk
dan welke raadszaal ooit bevatte.
Ze raapte schaduwen op,
blies er zachtjes licht in
en noemde dat geen werk,
maar plicht,
of gewoon: menselijkheid.
Ze kende de gebaren
van gebroken handen,
hoorde het trillen
van stemmen die niemand…
Bezig met laden