In de stem van de aarde
niets dan Todesruhe
boze buien huilen
in de winterwind
hoor hoe stormvreugd
van een hemelpad zingt
vogel van vrede
over de regenboog
naar onbeschreven wit…
wel licht
in sterren, langs hun Hemelpad
een wereld danst
in kinderogen
en de aarde trekt nog
naar mijn hart,
haar eerste slag vergat
voorwaar te beven
nu dan: het is tijd
ik kwijt de dag haar leven
geven geeft - een slecht gevoel
ten spijt - iets moois
ze was hier maar
voor even…
lang niet meer gezien
Maar toch ben je gebleven
In herinneringen misschien
Je eeuwig lijkende levenslust
De zoektocht naar eerlijkheid en plezier
Ze lijken eeuwig weggevaagd door wanhoop
En daarom staan we nu hier
Op het punt voorbij het afscheid
Want dat hebben we nooit gehad
Maar ik hoop dat je je vrede vindt
Een tweede leven op het hemelpad…